Bursztyn bałtycki jest skamieniałą żywicą roślinną, znaną z wyrobów jubilerskich, ale również ze znajdowanych w nim owadów czy pęcherzyków powietrza. Tworzyła się przez miliony lat. Początek jej powstania według obecnego stanu wiedzy to era geologiczna eocenu rozpoczynająca się ok. 50 mln lat temu.
Przez ten czas żywica twardniała w wyniku fosylizacji, zatopiona w piaskach i osadach, bez dostępu powietrza nabrała specyficznych, unikatowych cech. Temperatura, zmienne ciśnienie otoczenia występujące pod ziemią, gdzie leżały kamieniejące drzewa, wywołały określone procesy chemiczne w tej spolimeryzowanej żywicy. Reakcje chemiczne mogą jednak nadal występować w bursztynie bałtyckim, a związki chemiczne zawarte wewnątrz tej materii ciągle są aktywne i poszukują możliwości reakcji.
Bursztyn to skamieniała żywica roślinna sprzed milionów lat, mieszanina związków organicznych i nieorganicznych. Jest sklasyfikowany jako mineraloid, czyli naturalna substancja, różniąca się od kategorii minerałów. Zawiera grupy pierwiastków występujących w postaci różnych związków chemicznych. Mineraloidy to m.in. perły, gagat, obsydian, opal i bursztyn.
Bursztyn bałtycki, zwany jest też sukcynitem. Bursztyn bałtycki to również złożona struktura molekularna, która w wyniku przeobrażeń trwających miliony lat uzyskała unikalną strukturę, wzbogaconą związkami roślinnymi występującymi na Ziemi przez miliony lat. Sukcynit ukazuje struktury supramolekularne, a każde badanie bursztynu ujawnia nowe związki chemiczne znane z roślin.