Ta książka przedstawia jeden z najważniejszych problemów modernizmu - przełamywanie tabu rodzinnego. Jego przykładem jest twórczość Witolda Gombrowicza, o której Konstanty Jeleński napisał, że w całości ma wymiar autobiograficzny i pełni funkcję autoterapeutyczną. Gombrowicz przedstawił w niej rodzinę jako system, w którym wszystkie jednostki są od siebie uzależnione. Protagonista maminsynek i buntownik - uzależniony psychologicznie od rodziny, walczy o swoją tożsamość, demaskując mechanizmy funkcjonowania rodziny i odkrywając jej ukryte toksyny. O tym, jak silny wpływ na Gombrowicza i je- go twórczość wywarła rodzina, a w szczególności matka, świadczy obsesyjne powracanie tego motywu w każdym utworze autora Ferdydurke. Rodzina, będąc dla pisarza ukrytym źródłem cierpień, staje się w jego twórczości tematem nieustannych degradacji, dekonstrukcji i w konsekwencji - ulega zniszczeniu jako wspólnota. Gombrowicz dokonuje tego, co prawda, za pośrednictwem śmiechu, ale w jego dziele śmiech ma wymiar tragiczny.
Wstęp
- Modernizm a tabu rodzinne
- Wokół motywu rodziny w twórczości Witolda Gombrowicza
- Rodzinna „rzeczywistość” (rodzina Gombrowicza w tekstach biograficznych, autobiograficznych i w listach)
3.1. „Maminsynek”
3.2. Buntownik
3.3. „Uładzona biografia”
- Więzy rodzinne
4.1. Wprowadzenie
4.2. Rodzina, która prześladuje
4.3. Oddalenie, które przybliża
4.4. Dzieci: ofiary, prowokatorzy, buntownicy
- Portret rodziny
5.1. Galeria figur
5.2. Rodzinne inspiracje
- Klaustrofobiczny dom
- Przy rodzinnym stole
7.1. Eros, Thanatos, rzodkiewki i karasie
7.2. Ciała biesiadujące
7.3. Rozmowy
Zakończenie
Bibliografia
Indeks rzeczowy
Indeks nazwisk
Summary
Zaloguj się
0,00zł
Dodano do koszyka