Książka Agnieszki Jankowskiej-Marzec ukazuje związki łączące sztuki piękne i etnografię, zarówno w zakresie działań praktycznych, jak i powinowactw ideowych. Analiza stereotypów wyobrażeniowych dotyczących Hucułów, obecnych w kulturze wysokiej XIX i pierwszej połowy XX stulecia, pozwoliła autorce na sformułowanie ustaleń potwierdzających analogie i zbieżności omawianych dziedzin. Praca składa się z trzech rozdziałów, z których dwa pierwsze stanowią szerokie tło na jakim rozpatrywane jest malarstwo o tematyce huculskiej. W rozdziale trzecim szczegółowo omówiona jest twórczość trójki malarzy, zwanych przez ówczesną krytykę artystyczną, a za nią przez historię sztuki, ”Hucułami”: Władysława Jarockiego, Fryderyka Pautscha i Kazimierza Sichulskiego.
Agnieszka Jankowska-Marzec, historyk i krytyk sztuki, pracownik Międzywydziałowej Katedry Historii i Teorii Sztuki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.
WSTĘP
„CHŁOPOMANIA”
1. Konwencje obrazowania ludu w kulturze europejskiej
2. Mitologizacja chłopów w kulturze polskiej
3. Mit dwoistości kultury polskiej
4. Publicystyka „chłopomańska”
MIĘDZY LUDOZNAWSTWEM A MALARSTWEM
1. Typ
2. Etnografowie i malarze. O „etnograficznej ilustracji”
MALARSTWO O TEMATYCE HUCULSKIEJ
1. Huculi w twórczości „Hucułów” – Władysława Jarockiego,
Fryderyka Pautscha i Kazimierza Sichulskiego
2. Typy ludowe „Hucułów”
UWAGI KOŃCOWE