Nie jest to książka wyłącznie o Becketcie, chociaż analizowane są w niej tylko teksty Becketta. Autor skupia się przede wszystkim na angielskich wersjach jego dramatów scenicznych, jednak wbrew dominującej obecnie tendencji podejmuje próbę odczytania dramatu jako części literatury, jako twórczości przynależnej sferze wyobraźni. Do najważniejszych poruszanych tu problemów wypada zaliczyć: konfrontację warstwy językowej dramatu ze stroną wizualną przedstawienia, relacje pomiędzy szeroko rozumianym pismem a mową, kształtowanie modelu świata poprzez przywołany model teatru, i wreszcie rozbieżność pomiędzy światem zjawiskowym a sposobami jego opisu. Przy tym wszystkim, prezentowane są tu główne kierunki ewolucji dramatu Samuela Becketta oraz podkreślany jest zmienny, niejednorodny i niejednolity charakter jego twórczości.
Uwagi wstępne
I. Kontrastowe widzenie świata
1) Rozdźwięk semiotyczny
2) Zestawienia przeciwieństw
II. Między lirycznością a epickością
3) Liryczny potencjał świata sceny
4) Opowieść i wyrażanie
III. W teatrze wyobraźni
5) Konwencje słowa wypowiedzianego
6) Rola zapisu
7) W stronę milczenia
Uwagi końcowe
Bibliografia
Indeks nazwisk