Wznowienie pracy poświęconej poezji Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, która weszła do klasyki opracowań historycznoliterackich, stając się monografią twórczości wybitnego pisarza z „pokolenia Kolumbów”. Autor książki nie ogranicza się do wnikliwej analizy utworów poety, lecz przywołuje tradycję romantyczną, patronującą podjęciu ideologii czynu i wpływającą na kształtowanie się heroicznego wymiaru poezji, oraz modernizm wnoszący nowe wątki historiozoficzne i dostarczający środków poetyckich do wyrażenia głębokiego pesymizmu. Zasadnicza perspektywa, w jakiej autor postrzega twórczość Baczyńskiego to nurt polskiego katastrofizmu. Utwory młodego poety konfrontowane są z poezją „żagarystów”, ze światopoglądem i poetyką Miłosza i Czechowicza, przynosząc zapis stanu świadomości pokolenia wojennego.
Przedmowa
Rozdział I
Z kręgu polskiego katastrofizmu
Rozdział II
Związki liryki Krzysztofa Baczyńskiego z tradycją modernizmu
Rozdział III
Katastrofizm "Żagarów"
Rozdział IV
Baczyński a Miłosz
Rozdział V
Związki z Czechowiczem
Rozdział VI
W stronę Słowackiego i Norwida
Rozdział VI
Fenomenologia zagłady
Rozdział VIII
Baczyński na tle pokolenia
Rozdział IX
Krzysztof Baczyński wobec problematyki moralnej pokolenia