Bronisław Wojciechowski (1921–1986) walczył w Powstaniu Warszawskim na Mokotowie i został poważnie ranny. Uniknął niewoli i jesienią 1944 spisał swoje wspomnienia powstańcze. Książka została napisana z perspektywy zwykłego młodego podchorążego, choć autor nie do końca nim był. W konspiracji uczestniczył od 1940 roku, przyjaźnił się z poetami „Sztuki i Narodu”, a z racji rozmaitych kontaktów bardzo dobrze orientował się w sytuacji politycznej i wojskowej. Nie są to przy tym doraźne notatki, lecz relacja kompletna, świadoma i dojrzała literacko.