Książka stanowi oryginalny i cenny wkład w rozważania nad istotnymi problemami filozofii kultury. Myślą przewodnią pracy i centralnym zagadnieniem jest postawione przez autorkę pytanie o możliwość wzajemnego zrozumienia na gruncie różnych kultur oraz o ich przekładalność. Jako przedmiot swych dociekań Szymańska wybrała dwa kręgi kulturowe – śródziemnomorski oraz dalekowschodni, w kolejnych esejach analizując m.in. problem spotkania kulturowego, kategorię tzw. „mistycznego myślenia”, zagadnienie istoty umysłu w ujęciu fenomenologicznym oraz tradycji taoistycznej i buddyjskiej. Poruszyła także kwestię dychotomii podmiotowo-przedmiotowej oraz możliwości dialogu międzykulturowego w warunkach współczesności. Na szczególną uwagę zasługują interesujące rozważania poświęcone analogii między poetyckim opisem świata w japońskich haiku i w wierszach okresu Młodej Polski.