Głównym celem badawczym przedstawianej monografii jest rozstrzygnięcie pytania, czy wartość normatywna przepisów kształtujących kompetencje regulacyjne Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego i Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego w zarządzaniu ryzykiem systemowym uzasadnia pozytywną prognozę, co do skutecznego przeciwdziałania podobnym zjawiskom jakim był kryzys subprime. Założono bowiem, że tylko zrozumiała, jednoznaczna oraz pragmatyczna (także na poziomie egzekucyjnym) regulacja prawna może gwarantować ochronę wspólnotowych wartości z bezpieczeństwem rynku finansowego na czele. Co więcej, zależność ta działa również odwrotnie – przepisy, których wartość normatywna jest ograniczona lub w ogóle wątpliwa, rzeczywistych gwarancji dla zabezpieczenia tych wartości dostarczyć nie mogą, tworząc regulację fasadową, a nawet szkodliwą, bo stwarzającą jedynie złudzenie zabezpieczenia systemu finansowego. Dlatego oczekiwanie co do skuteczności instrumentów nadzorczych pozostających w dyspozycji ERRS i EUNB powinno mieć rzetelne pokrycie w przepisach, które byłyby w stanie zagwarantować, że wspomniane instrumenty będą faktycznie skuteczne – zarówno na poziomie makro-, jak i mikroostrożnościowym oraz w sytuacjach najpoważniejszych zagrożeń tak dla całego systemu finansowego, jak i poszczególnych jego części.