Książka wyjaśnia i analizuje fenomen tragizmu obecny w dziele, które autor nazwał „Komedią” (określenie „Boska” – Divina – jest późniejsze), i które ma wpisaną niejako w założeniu nietragiczną wizję rzeczywistości. Kategoria ta – niebędąca jak dotąd przedmiotem szczegółowych badań – dotyczy niektórych epizodów „Piekła” i jest postrzegana zarówno w wymiarze antropologiczno-filozoficznym, jak i estetycznym. Część analityczną, odnoszącą się do ich różnych, powiązanych ze sobą aspektów, poprzedza teoretyczne nakreślenie poetyki tragizmu, poczynając od wyjaśnienia tytułu w szerszym kontekście kulturowo-literackim, poprzez ukazanie charakteru mimesis w „Komedii”, a w szczególności mimesis tragicznej w „Piekle”, a skończywszy na przedstawieniu istoty dantejskiej katharsis.