Miejsca wspólne, miejsca własne / Wojciech Owczarski

Książka opisuje wzajemne relacje twórczości Brunona Schulza, Bolesława Leśmiana i Tadeusza Kantora. Choć każdy z nich był mistrzem innego języka artystycznego (proza, poezja i teatr), a zarazem indywidualistą w pełnym tego słowa znaczeniu, podobieństwa objawiają się w pokrewieństwie motywów, obrazów, a także idei i całych konstrukcji filozoficznych. Wojciech Owczarski, skupiając się przede wszystkim na wyobraźni owych trzech artystów, odnajdując w ich fantazmatach wiele „punktów wspólnych”, jak okaleczone i „kalekujące” manekiny, postaci sobowtórowe, nobilitacja tandety, słabość do „realności najniższej rangi”. Tym, co jeszcze łączy Schulza, Leśmiana i Kantora, jest poczucie humoru – skłonność do patrzenia na życie z błazeńskiej perspektywy.

Wstęp
Część pierwsza: Redukcje i transgresje
Rozdział I: „Kalekujące” postaci
Rozdział II: Traktat o manekinach
Rozdział III: „Nowa morfologia” albo eksperymenty z materią
Rozdział IV: Okno w zaświat Część druga: Prywatne mitologie
Rozdział V: Dusza Leśmiana
Rozdział VI: Najcięższy grzech Brunona Schulza
Rozdział VII: Konszachty z pustką Część trzecia: Powrót niemożliwy
Rozdział VIII: Pokój dziecinnyRozdział IX: „Elegie autobiograficzne”
Rozdział X: Odys musi wrócić naprawdę
Rozdział XI: Orfeusz w Sanatorium
Rozdział XII: Rytm jako światopogląd Część czwarta: Wobec przodków
Rozdział XIII: Leśmian i Mickiewicz
Rozdział XIV: Schulz i Kafka
Rozdział XV: Kantor i Witkacy
PrzypisyI
lustracje

Schulz, Kantor, Leśmian, proza, poezja, teatr, relacje, stosunki, związki, literaturoznawstwo, słowo , obraz, terytoria, Owczarski, artyści,