Proces uagencyjniania (agencification) administracji publicznej w Polsce rozpoczął się pod koniec lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Agencje stały się nową formą organizacji administracji publicznej w polskim systemie prawnym. Ich tworzenie wynikało przede wszystkim z potrzeby dostosowania się państwa do nowych zadań publicznych. Agencje powoływane były w celu przeprowadzenia procesów innowacyjnych, prywatyzacyjnych oraz modernizacyjnych, głównie w dziedzinie rolnictwa i obronności. Ich szczególny charakter prawny pozwala na rozróżnienie tych podmiotów na agencje w ujęciu publicznoprawnym (sensu largo i sensu stricto) i prywatnoprawnym.
Głównym przedmiotem niniejszej monografii są agencje publicznoprawne sensu stricto, które określane są w pracy jako agencje rządowe, agencje państwowe czy agencje administracyjne. Agencje rządowe są przykładem szczególnych podmiotów w administracji publicznej nie tylko ze względu na fakt posiadania cech charakterystycznych dla prawa prywatnego, ale również ze względu na realizowane przez nie zadania publiczne oraz ich prawne formy.
W pracy zawarto zagadnienia, które są przedmiotem rozważań: sądów, prawników i samych pracowników agencji rządowych. Przedstawiono do nich rozwiązania wraz z ich szczegółowym wyjaśnieniem – w jaki sposób należy je interpretować. W monografii zawarte są również wyniki badań, które mogą stanowić novum dla przedstawicieli doktryny prawa administracyjnego.
Zaloguj się
0,00zł
Dodano do koszyka