Książka stanowi rozwinięcie tezy Wolfganga Welscha, który opisał nowoczesność sięgając po biblijny mit o budowie Wieży Babel. Widziana w kategoriach wielkiego kolektywnego przedsięwzięcia i społecznej utopii budowa Babel staje się metaforą postępu i symbolem totalizacji. Wieża Babel. Nowoczesny projekt porządkowania świata i jego dekonstrukcja to próba analizy teoretycznych sprzeczności tkwiących w utopijnym programie nowoczesności. Wychodząc od analizy dzieł sztuki, filmu i literatury, autorka odsłania słabe fundamenty oświeceniowego projektu. Wskazuje na „ponowoczesne konsekwencje nowoczesności”, ukazując sposób, w jaki ponowoczesność oswaja Babel, tak iż wieża przestaje być symbolem pomieszania i kulturowego upadku. Historia zapisana w Księdze Rodzaju powraca jako opowieść o oswobodzeniu z więzów utopijnej unifikacji charakterystycznej dla modernizmu. Na ruinach nowoczesnej Babel powstaje świat afirmujący różnorodność i otwarty na inność. Jego etyczny fundament zostaje scementowany koncepcją „polityki przyjaźni” Jacquesa Derridy.
Wstęp
CZĘŚĆ I
BABEL. FIGURA TRANSLACJI
Tekst i świat
Tekst i płomienie
Tekst i wojna
Tekst i nekropolia
CZĘŚĆ II
BABEL. FIGURA MIASTA
Miasto i maszyna
Miasto i rewolucja
Miasto i ornament
Miasto i ekstaza
Miasto i sieć
Miasto i rusztowania
Miasto i ruina
CZĘŚĆ III
BABEL. FIGURA WSPÓLNOTY
Strażnicy iglicy
Nomadowie świata
Duchy panoptykonu
Zakończenie: ponowoczesne kontrowersje
Bibliografia
Indeks rzeczowy
Indeks nazwisk
Summary