Jerzy Ficowski, znany między innymi jako tłumacz, schulzolog czy badacz kultury romskiej, był jednak przede wszystkim autorem pierwszorzędnej artystycznie, choć nieco zapoznanej poezji. „Nastrajanie pamięci” to pierwsza książkowa publikacja poświęcona w całości jego twórczości poetyckiej. Kluczem do lektury poezji Ficowskiego jest kontekst filozoficzny, antropologiczny i literaturoznawczy. Składają się na niego przemiany pojmowania doświadczenia w humanistyce, a zwłaszcza kryzys doświadczenia w dobie nowoczesności oraz zwrot doświadczeniowy w literaturoznawstwie.
Obszernej analizie poddany został oryginalny projekt poetycki Ficowskiego – tom „Odczytanie popiołów”, będący próbą oddania traumatycznego doświadczenia ofiar Zagłady. Umieszczenie go na tle dyskusji o wyrażalności Holocaustu pozwala na omówienie pozycji podmiotu-świadka, który stara się dać wyraz nie tylko własnemu doświadczeniu, ale też – wiedziony etycznym zobowiązaniem stawiania oporu niepamięci – zbliżyć się do przeżycia milczącego Innego. Równocześnie podkreślone zostają swoiste zdobycze poetyckie Ficowskiego, charakterystyczne motywy i metafory wyrażające i reaktywujące pamięć, przede wszystkim figury pisma i śladu.
W ostatniej części pracy omówione są dwa ostatnie tomy Ficowskiego – wyjątkowe świadectwo intensyfikacji aktywności twórczej w ostatnim okresie życia poety, przetwarzające charakterystyczne dla późnej poezji motywy starości i pożegnania.