W wierszach z tomu Kardonia i Faber Łukasz Jarosz stara się uporać z odchodzeniem bliskich. Śmierć jest tu oczywista i niezaprzeczalna, Bóg zostaje ujęty w nawias, a istnienie Miłości autor próbuje udowodnić – w końcu to ona wydaje się czymś trwałym i niezaprzeczalnym wobec kruchości ciała, lęku, samotności i bezradności. Poezja Łukasza Jarosza ma charakter podmiotowy, konfesyjny, jednocześnie odczuwanie jest w niej intensywne, rzeczywistość namacalna. Kardonia i Faber to już dziewiąta książka poety.
11 wersów
[w cienkiej sukience byłaś biała]
Krach
Imperium
Szczęt
Inskrypcja
Pieta
Przemoc
Piosenka kolonijna
Ogród
Separacja
Wspólni znajomi
Europa
Odłamek
Dziadek Jarosz
Przekład
Kwadra
Górne światło I
Górne światło II
Górne światło III
Spis
Stara wiara
Miary i wagi
Istny
Przypływ
Wujek Heniek
Inkrustacja
Odroczenie
Purgatorium
Ostrzalnia
Powrót
Wyjście
Żywa szopka
Studium
Epilog
Pokot
Trzech Króli
Obecność
Gaszelnik
Tremo
Juwenilia
Źródło
Niewidy
Stan rzeczy
Wejście
Runo
Outro
Kardonia i Faber
Królestwa
Opowieść nieskończona
Permutacje
Do szczętu
Fale