“Fantazja życia” to poemat Zygmunta Krasińskiego, jednego z trójcy wieszczów obok Mickiewicza i Słowackiego, uznawanych za największych poetów polskiego romantyzmu.
“Im dalej idę, tym się okolica
Młodości mojej bardziej rozsmętniwa!
Z jej pogrzebnego wyczytam już lica,
Jaki się koniec w losach mych ukrywa!
A zewsząd tłoczy się stek ludzi, zdarzeń,
Co rwie mnie z sobą w dalszą przestrzeń bytu! -
Lecz we mnie samym wymiera świat marzeń!
Schną łzy miłości - gasną skry zachwytu!
Bo gdzie tknę ręką, płazy napotykam -
Ruchawe, chłodne - moich bliźnich dłonie!
Gdzie wzrokiem sięgnę, głąb dusz ich przenikam,
A tam fałsz czyha lub żar złości płonie! “
Fragment