Niebo usłane grzechami / Karina Wojciechowska

azywam się Karina Wojciechowska. W 1991 roku zdobyłam tytuł Miss Polonia, a w 1992 tytuł Miss Planet. Moje życie było barwne i pełne historii które, mogą zdarzyć się tylko nielicznym. Aura towarzysząca konkursom piękności, zawsze była i pozostaje nadal tematem plotek, domysłów i skandali. Życie kobiet, królowych jednej nocy, budzi zainteresowanie i ciekawość.

Jestem pierwszą Miss Polonią, która napisała książkę utrzymaną w konwencji współczesnej powieści realistycznej, w której autentyzm przeplata się z fikcją literacką.

Książka ta opisuje historię życia kobiety, która zaznała sławy, bogactwa, podróży w egzotyczne krainy, życia w świetle jupiterów, ale również strachu, poniżenia i cierpienia. Pokazuje, że wielkie, wspaniałe szanse, jakie dostajemy od losu, mogą przejść obok niewykorzystane lub przerodzić się w nieszczęścia. Codzienność, kłopoty życiowe, historie miłosne, romanse, ważni ludzie, marzenia, podróże, rozczarowania, śmierć, większe i mniejsze dramaty bohaterki, opisane są w barwny sposób.

Nie jest to opowieść o „lalce Barbie” czy „infantylnej dziewczynie”, która wzięła udział w konkursie piękności, lecz o zwyczajnej kobiecie. Z tej książki można dowiedzieć się, jak naprawdę wyglądają wybory miss i co taki konkurs daje jego uczestniczkom. Jednak nie jest to opowieść o targowisku próżności, ale historia życia kobiety – byłej Miss Polonia.

I rozdział – Facet w kosmosie    5
II rozdział – Tak zwany RESET    12
III rozdział – Przyjaźń nie rdzewieje    22
IV rozdział – Pierwsza sesja zdjęciowa    27
V rozdział – Sen biedaka    38
VI rozdział – Intronizacja    52
VII rozdział – Miss World    64
VIII rozdział – Życie w blasku    79
IX rozdział – Uszy przodka    84
X rozdział – Hotel    89
XI rozdział – Niemoralna propozycja    96
XII rozdział – Przepraszam, pomyłka    108
XIII rozdział – Ludzie gubią parasolki…    118
XIV rozdział – Ten jedyny, wprawdzie nie pierwszy    129
XV rozdział – Wieczór panieński po męsku    135
XVI rozdział – Pierścionek zaręczynowy    145
XVII rozdział – Białe bywa czarne i odwrotnie    153
XVIII rozdział – Na końcu piekła zobaczyć można błękit nieba    165