Zbiór spostrzeżeń autora z różnych okresów życia prowadzących go do próby zrozumienia zawiłości istnienia oraz poszukiwań poetyki w procesie przemijania. Janusz Limon – z zawodu genetyk kliniczny, z zamiłowania humanista – łączy świat medycyny ze światem sztuki w rozważaniach na temat powinności istnienia. 816 myśli, wspomnień, fragmentów układa się w autobiograficzną opowieść o zgodzie i niezgodzie na przemijanie.
Wstęp
Sopockie krajobrazy dzieciństwa i młodości
Trzy wizje przyszłości Sopotu
Gdańsk
Cztery dęby gdańskie*
Szpital, cegielnia, dęby i ślimaki
Przyroda i człowiek
O sztuce
Szkice nauki
Sfery polityki
Powszechność głupoty
Mój mikrokosmos
Spotkania z kobietami
Nasze psy
Choroba
Pandemia
Wnuk Kubuś
Starość w oczach lekarza
Śmierć
Ocaleni i ocalałe
Nasze ciało. Czaszka i mózg
Nasze ciało. Oczy
Nasze ciało. Dłonie i stopy
Granice i przejścia
Obrazki z wystaw
Nieuporządkowane migawki
Córka
Do Mistrza Jana
Mistrz Kiejstut
Brat
Odpadanie czy odchodzenie?
Przypadkowo przeczytane