Poczucie samoskuteczności jako moderator wpływu afektu na wykonanie zadań / Tomasz Łukasz Niemiec

W psychologii wciąż nie ma jasności co do tego, czy ludzie wydajniej przetwarzają informacje, gdy są w nastroju pozytywnym, czy też gdy pozostają pod wpływem negatywnego nastroju. W odpowiedzi na to pytanie powstały koncepcje wskazujące, że to, w którym nastroju wystąpi wydajniejsze przetwarzanie informacji, może zależeć od dodatkowych czynników. W książce Poczucie samoskuteczności jako moderator wpływu afektu na wykonanie zadań prezentowane jest ujęcie nawiązujące do holistycznej tradycji, w ramach której założenia dotyczące sfer emocjonalnej i poznawczej poszerzono o postulaty związane ze sferą motywacyjną. W omawianej koncepcji po raz pierwszy uwzględniono także sferę osobowościową. Skoncentrowano się na postulatach dotyczących cechy osobowościowej, którą jest specyficzne poczucie samoskuteczności. Trzy eksperymenty przedstawione w książce dostarczyły wsparcia empirycznego dla prezentowanej koncepcji.

Niniejsza praca jest samodzielnym wkładem do problematyki relacji między afektem i poznaniem. Wprowadza ciekawy model teoretyczny, wyjaśniający wpływ poczucia samoskuteczności na zależność między afektem i funkcjonowaniem poznawczym, jak również dostarcza empirycznej weryfikacji tego modelu za pomocą rzetelnie przygotowanych i przeprowadzonych eksperymentów. Autor wykazał się dużą orientacją w podejmowanej problematyce oraz zdolnością krytycznej oceny dotychczasowych ustaleń teoretycznych, jak również umiejętnością stawiania własnych pytań badawczych.
prof. dr hab. Małgorzata Sobol-Kwapińska

Podziękowania

Część teoretyczna

1.1. Historia ujmowania problematyki wpływu afektu na poznanie w ramach filozofii i głównych nurtów myśli psychologicznej

1.2. Współczesne podejście do relacji afektu i poznania

1.3. Wpływ afektu na treść poznania

1.3.1. Koncepcje zakładające jednostronny (deteriorujący) wpływ afektu na treść poznania

1.3.2. Koncepcje przewidujące wielostronny wpływ afektu na treść poznania

1.3.3. Ujęcia opisujące warunki decydujące o tym, czy afekt będzie miał korzystny, czy też niekorzystny wpływ na treść poznania

1.4. Wpływ afektu na formalne aspekty poznania

1.4.1. Koncepcje zakładające zależny od walencji wpływ afektu na formalne aspekty poznania

1.4.1.1. Propozycje zakładające wyższą wydajność poznawczą w afekcie pozytywnym niż w afekcie negatywnym

1.4.1.2. Koncepcje zakładające wyższą wydajność poznawczą w afekcie negatywnym niż w afekcie pozytywnym

1.4.2. Koncepcje moderatorów wpływu afektu na formalne aspekty poznania

Część empiryczna

2.1. Problem badawczy – rola specyficznego poczucia samoskuteczności (SPS) we wpływie afektu na wydajność poznawczą

2.2. Koncepcja badań

2.3. Badanie 1

2.3.1. Cele badania

2.3.2. Metoda

2.3.2.1. Osoby badane

2.3.2.2. Procedura i narzędzia badawcze

2.3.3. Wyniki

2.3.4. Dyskusja

2.4. Badanie 2

2.4.1. Cele badania

2.4.2. Metoda

2.4.2.1. Osoby badane

2.4.2.2. Procedura i narzędzia badawcze

2.4.3. Wyniki

2.4.4. Dyskusja

2.5. Badanie 3

2.5.1. Cele badania

2.5.2. Metoda

2.5.2.1. Osoby badane

2.5.2.2. Procedura i narzędzia badawcze

2.5.3. Wyniki

2.5.4. Dyskusja

2.6. Dyskusja ogólna

2.6.1. Implikacje uzyskanych rezultatów dla koncepcji ujmujących pozytywny nastrój jako zasób osobisty

2.6.2. Implikacje uzyskanych rezultatów dla badań nad specyficznym poczuciem samoskuteczności (SPS)

2.6.3. Zakończenie

Bibliografia

Załącznik 1

Załącznik 2

Załącznik 3

Indeks osób