Z uwagi na fakt, że zagadnienia związane z funduszami unijnymi w Polsce jeszcze kilka lat temu były relatywnie nowe i w związku z tym nie zostały w sposób wyczerpujący i kompleksowy poddane analizie w doktrynie, brak było literatury na ten temat. Większość publikacji odnosiła się do poszczególnych wycinków prawa związanego z funduszami. Również w literaturze zagranicznej nie ma opracowań o charakterze monograficznym poświęconych omawianym zagadnieniom.
Monografia odnosi się do nieprawidłowości czy korekty finansowej, badając te ich elementy, które do tej pory w sposób marginalny były przedmiotem zainteresowania orzecznictwa czy piśmiennictwa (jak pojęcie związku przyczynowego czy uchybienia przepisom w definicji nieprawidłowości), a także eksponując nowe argumenty, jeżeli chodzi o pojęcie korekty finansowej.
Jednocześnie autor założył, że omawiając przedmiotowe zagadnienia, należy zachować kolejność systemową, wychodząc od celów polityki spójności, a także ochrony interesów finansowych UE i uwzględniając przy realizacji tych polityk prawa podstawowe podmiotów indywidualnych. Kolejno omówiono pojęcia nieprawidłowości i korekty finansowej, które stanowią jedynie instrument realizacji polityk i wyznaczają podstawowy zakres definicyjny, nie ograniczając państw członkowskich w zakresie sposobu wdrożenia systemów zwalczania nieprawidłowości.