Monografia stanowi naukową analizę sytuacji zakończenia postępowania cywilnego w pierwszej instancji. Analiza zawiera ujęcie tej sytuacji w zakresie normatywnego zachowania uczestników postępowania. Odnosi się do wyznaczenia chwili, w jakiej postępowanie rozpoznawcze w sądzie pierwszej instancji należy uznać za zakończone z rozważaniami co do nieistniejącego orzeczenia. Jednocześnie pozwala na zapoznanie się z takimi czynnościami procesowymi jak odrzucenie powództwa czy umorzenie postępowania wraz z przyczynami podjęcia przez sąd takich decyzji. Obejmuje ponadto problematykę zakończenia postępowania nieprocesowego przy szerokim zakresie spraw rozpoznawanych w tym trybie. W opracowaniu zawarto także uwagi co do proponowanych zmian przepisów Kodeksu postępowania cywilnego zawartych w projekcie – Druku sejmowym Nr 3137.
Niniejsza pozycja pozwoli w szerszy sposób spojrzeć na problematykę chwili zakończenia postępowania cywilnego rozpoznawczego, zapoznać się z poglądami doktryny oraz orzecznictwa. Opracowanie będzie mogło poszerzyć wiedzę praktyków prawa – adwokatów, radców prawnych, sędziów, komorników. Będzie również cennym opracowaniem dla teoretyków prawa, aplikantów zawodów prawniczych, studentów – osób pragnących poszerzyć swoją wiedzę z zakresu prawa postępowania cywilnego.