Praca Agnieszki Daukszy podejmuje temat bardzo ważny dla nowoczesnej polskiej kultury i życia społecznego. Analizuje bowiem proces stopniowego, trudnego a nawet dramatycznego, wkraczania kobiet w przestrzeń publiczną, nie tylko dotąd zdominowaną przez mężczyzn, ale też ustrukturowaną przez „męskocentryczne” kategorie obyczajowości, społecznego porządku, ekonomicznego interesu. Wnosi wartościowy, naukowy wkład do dotychczasowej wiedzy w analizowanym w pracy przedmiocie. I czyni to w sposób wysoce oryginalny; a to dlatego, że skupia swoją uwagę nie tyle na przekraczaniu kolejnych progów emancypacyjnego postępu (choć tę ewolucję rejestruje) – zmianie miejsc, awansie społecznym, czy przemianach norm obyczajowych – co przede wszystkim na wymiarach i formach kobiecego doświadczenia, które stało się udziałem tych świadomych czy bezwiednych emancypantek.
Z recenzji prof. dra hab. Ryszarda Nycza
Agnieszka Dauksza już na wstępie deklaruje, że tematem jej pracy będzie podmiotowość kobieca ujęta w procesie emancypacji, a zatem interesować ją będą, jak sama stwierdza: „kolejne stadia budzenia się kobiecej świadomości emancypacyjnej”. (…) W rozprawie znajdziemy przede wszystkim omówienie kulturowych obszarów, specyfiki wyzwalającej się twórczości kobiecej i relacji interpersonalnych. Powstała praca głównie o trudnościach, ograniczeniach emancypacyjnych, o konieczności nieustannego przezwyciężania systemu ustrojowego, nawyków kulturowych i o konfrontacji z nowymi doświadczeniami. I to ważna zaleta rozprawy erudycyjnej, świadczącej o szerokich horyzontach autorki.
Z recenzji prof. dr hab. Anny Łebkowskiej
Agnieszka Dauksza, doktorantka w Katedrze Antropologii Literatury i Badań Kulturowych Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego; publikowała m.in. w „Tekstach Drugich”, „Wielogłosie”, „Schulz Forum”, „Fragile”. Przygotowuje pracę doktorską poświęconą afektom w nowoczesnej literaturze i teorii.
Wstęp
Rozdział 1. Przed wyjściem z domu. Nowoczesna wspólnota jako źródło cierpień?
Uwagi wstępne.
Mila Elin – enigma awangardy. Poezja przestrzeni prywatnych.
Na styku heimlich i unheimlich – dom jako przestrzeń upiorna.
W piekle kobiet. O potencjale krytycznym dramatopisarstwa Zofii Nałkowskiej.
Dom kobiet.
„Lalki wycofane z obiegu”.
W piekle kobiet?
Podsumowanie.
Rozdział 2. „Kobiety na drodze”.
Emancypacja jako doświadczenie. Uwagi wstępne.
Wyjście z domu. Akces kobiet do obecności w przestrzeni i sferze publicznych.
Miejskie inicjacje.
Miasto kobiet.
Sensualno-percepcyjny wymiar doświadczenia.
Wymiar obyczajowy.
Eros uliczny?
Literatura przestrzeni publicznych.
Rozdział 3. Klientki pierwszych domów towarowych. O potencjale emancypacyjnym kobiecego konsumeryzmu.
Uwagi wstępne – specyfika wczesnomodernistycznych przestrzeni handlowych.
Figura konsumentki.
Wymiary konsumenckiego doświadczenia.
Tożsamościotwórcze aspekty konsumpcji.
Debory Vogel wizja społeczeństwa konsumpcyjnego.
Kobiety-lalki.
Podsumowanie.
Rozdział 4. „Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet”? O lęku przed kobiecością jako potencjale emancypacyjnym nowoczesnych mężczyzn.
Estetyzacja „kobiet ulicznych”.
Aspekt afektywny: kobieta jako obcy.
Reifikacja: kobieta jako obiekt seksualny.
Przeobrażenia domen prywatnej i publicznej.
Kaleka dwój-jednia. O relacjach emancypujących się płci w Kobietach na drodze Bogusława Kuczyńskiego.
Zakończenie
Bibliografia
Indeks osób
Zaloguj się
0,00zł
Dodano do koszyka