Zobaczyć to, co polityczne. Filozofia politycznej postrzegalności według Jacques’a Rancière’a / Łukasz Andrzejewski

Jacques Rancière jest filozofem dobrze znanym i chętnie czytanym, ale cały czas pozostaje w Polsce nieodkryty jako wyjątkowa postać francuskiego życia intelektualnego drugiej połowy XX wieku. Zobaczyć to, co polityczne jest próbą wprowadzenia do projektu filozoficznego Rancière’a zarówno z perspektywy istotnych, chociaż często niedocenianych naukowych źródeł, jak i licznych politycznych uwikłań. Na kartach kolejnych rozdziałów poznajemy autora Dzielenia postrzegalnego jako ucznia i krytyka Louisa Althussera w paryskiej École Normale Supérieure, działacza radykalnej lewicy podczas gorącej wiosny 1968 roku i jednocześnie politycznego przeciwnika Francuskiej Partii Komunistycznej oraz jako skrupulatnego i stale wątpiącego interpretatora filozoficznej klasyki. Zobaczyć to, co polityczne to nie tylko przyczynek do intelektualnej biografii, lecz także prezentacja koncepcji Rancière’a jako zbioru inspirujących narzędzi interpretacji zjawisk z obszaru sztuki i polityki.

Wstęp
II
Poszukiwania polityki
1. Historyczne źródła
2. Współczesne poszukiwania
A. Carl Schmitt i jego „polityka radykalnej negacji”
B. Chantal Mouffe i Ernesto Laclau: energia politycznego konfliktu
C. Étienne Balibar i ćwiczenia z konceptualizacji polityki
II
Wyzwanie interpretacji – narzędzia i strategie
1. Lektura i interpretacja
2. Przygody pojęć
3. Poza interpretacyjnym impasem
III
Intelektualna i polityczna biografia
1. Louis Althusser i jego kłopotliwe dziedzictwo
A. Kontekst historyczny i polityczny filozofii Louisa Althussera
B. Elementy systemu myśli
2. France s’ennuie? Czas próby i lekcja krytyki
3. Rewolucjonizm paryskiej wiosny
IV
Trudna lekcja filozoficznej dojrzałości
1. Spóźnione wyjaśnienia
2. Meandry krytyki
Ekskurs I: siła równości, czyli konieczność emancypacji
3. Koniec polityki odrealnienia
Ekskurs II: flagowy intelektualizm
4. Polityczna utopia teoretycyzmu
5. Nieunikniona kapitulacja
6. Najlepsze podsumowanie przynosi przyszłość
V
Czas kryzysu i inspiracji
1. Michel Foucault, czyli wielość inspiracji
2. Władza, wiedza, biopolityka
A. Pastoralność władzy
B. Zasada liberalizmu
3. Paradoks inspiracji: teoria i biografia
VI
Polityka poza zasadą arché
1. Klasyczne źródła
A. Polityki podmiotu
2. Polityka bez tytułu
3. Demos, samotny bohater polityki
4. Polityka przeciwko policji
5. Źródła oporu: równość i dyssens
VII
Konieczność polityczności
1. Polski paradoks
Ekskurs: utopistyka Jacques’a Ranciere’a
2. Paroksyzm demokracji liberalnej: równość
VIII
Polityczne mapy Jacques’a Ranciere’a
1. Totalność nomos, czyli archepolityka
2. Krajobraz parapolityczny
A. Próba filozoficznej konfrontacji: postpolityka
B. Post- i parapolityczni przeciwnicy: Giddens i Beck
C. Parapolityka jako konsensus na rzecz wykluczenia
3. Metapolityka krzywdy
A. Heterologie podmiotu
B. Strategie Marksa
IX
Estetyka polityczności
1. Spotkanie w Królewcu
A. Estetyka: poznanie, odczuwanie i piękno
B. Czas i przestrzeń: poznawcze dyspozycje i współrzędne polityki
2. Polityki czasu i przestrzeni
A. Widzialność, słyszalność, postrzegalność
B. Przestrzenie polityki
X
Zobaczyć to, co polityczne? Związki polityki,
estetyki i sztuki
1. Anatomia dzielenia postrzegalnego
2. Estetyka jako polityka: wzniosłość i relacyjność sztuki
A. Polityczna estetyka wzniosłości
B. Estetyka relacyjna
3. Sztuka, czyli porządek tego, co polityczne
A. Sztuka, czyli ethos
B. Polityki mimesis
C. Estetyczny reżim równości
zakończenie
Ostrożność filozoficznego radykała
Bibliografia
Spis ilustracji
Indeks nazwisk