Niewidoczny Tybet / Oser

"Zawsze wierna, lojalna, pełna czystej, bezinteresownej odwagi".

Jego Świątobliwość Dalajlama

"Konfrontacja między tybetańską pisarką Oser a starym chińskim reżimem to przede wszystkim zderzenie wolności sumienia z nakładanym jej kagańcem, godności z upokorzeniem, otwartości wiary z bezmyślnością przemocy".

Liu Xiaobo, więzień polityczny, laureat Pokojowej Nagrody Nobla w 2010 roku.

Tybet, którego świat nie widzi i nie zna, ponieważ nie życzy sobie tego chińskie państwo –  które stać na egzekwowanie narzuconych przez siebie reguł bezwzględnie i z całą surowością  – widziany oczami Oser, tybetańskiej intelektualistki, pisarki, dziennikarki społecznej i jednoosobowej agencji informacyjnej: „poetki, która zapomniała się bać”.

Sto jedenaście tekstów Oser z ostatnich siedmiu lat oraz esej Wang Lixionga – chińskiego intelektualisty, pisarza, historyka i ekologa.

Zamiast wstępu – Wang Lixiong: Tybet w obliczu dwojakiego imperializmu. Sprawa Oser

Łzy Nimy Ceringa

Dzieci Dalajlamy

Wejście żelaznego smoka

Bez żelaznej miski ryżu i równych szans

Zgruchotany Budda

Lhaski strach w Pekinie

Lhaski strach w Pekinie (2)

Właściciel i jego pies

Igrzyska polityczno-plemienne

Nauczanie patriotyzmu w Tybecie

Morze toksycznego mleka

Różne wizje tego, co przed nami

Czystka etniczna w Lhasie

„Przeraża mnie ta ich pomoc”

„Broń sprzedam”, serio

Wyszłam na ulice, bo chcę wolności

Ofiara

Bojkot na polach

Narzucanie wizji cepem

Gdzie są tybetańscy prawnicy?

Polityka specjalna?

Sądowe sztuczki hańbą chińskiego wymiaru sprawiedliwości

Niespecjalna polityka karna

Tybet potrzebuje pomocy świata

Zmiany w polityce wobec mniejszości

Tybetańskie rzeki, chińskie ocieplenie

Mamy własne symbole, kulturę i historię

Spotkanie z Dalajlamą nie jest zbrodnią

O czym tu rozmawiać?

Jestem Tybetanką

List z dziesiątego marca

Szczęście pod lufą

Kto naprawdę strzeże Lhasy?

Prawda spod gruzów

Rozorana kolebka Songcena Gampo

Nasze pierwsze spotkanie

Ostry nóż prawa

Gdzie zrobią nam następne Drugczu?

Avatar w Tybecie

Palące słońce Tybetu

Tradycja protestu

„Hanowie nie mają wolności, Tybetańczycy autonomii”

Znowu w Lhasie

Czy można przypudrować miasto?

Niechaj bóstwa strzegą Krainy Śniegu

Jak bez paszportu spotkałam Jego Świątobliwość Dalajlamę

Lhasa miastem „najszczęśliwszych” ludzi

„Otwarcie” okręgu Metog

Po co nam było protestować?

Film na przemiał

Pamięci Phuncoga, który się podpalił

Groza w Kirti

Imigracja pozarządowa

Co nam po „komfortowych domach”?

Oko w oko z „tybetańskimi lamami”

Buddowie w Pekinie

Błazeństwo „muru romansów”

Pisarze i nauczyciele gnijący w więzieniach Sichuanu

Taki pomnik

Bohater narodowy

I kto tu jest „orientalistą”?

Juszu rok później

Wspaniałości klasztoru Dzogczen

Ślubowanie Kardze

Rzeźnia w Manikengo

Gonpo Namgjal z Njarongu

Lhasa, Lhasa

Kto zrównał z ziemią Ganden

Żarłoczne duchy w Lhasie

Tybet płonie

Tybetańczycy płoną za wiarę i wolność

Co robić?

Losarowe taszi delek

Ogień na górze

Dlaczego kalon tipa zapomniał odczytać jedno imię?

Samospalenia muszą się skończyć!

Punktem wyjścia jest autonomia wioski

To co, chcecie tę pracę?

O duperelach, krytyce i naturze władzy

Rugowanie tybetańskiego ze szkół w imię „stabilizacji”

Duszenie wrażego głosu

Chińska telewizja tłumaczy samospalenia (tylko komu?)

Saga Dała w płomieniach

O gaśnicach i apartheidzie

Nowe oblicze Lhasy

Propagandowy obraz samospaleń

Teczung, tybetański pieśniarz

Pokłon czcigodnym

Ostatnie słowa idących w ogień

Mechanizacja partyjnej władzy

Demokratyczny charakter biurokracji

Istota systemu partyjnych nominacji

Sekwencja bliźniaczych n

W pociągu do Lhasy

Dlaczego Ngabo Dzigme został nagle zwolniony z RFA?

Zakaźnie chora i izolowana

Odmowa współpracy

Rozmowy w rozległej przestrzeni pomiędzy „należy” a „nie wolno”

Tybetański wychodek Kohla

Zmiana mundurów

Tajemnica „Tajemniczego Tybetu”

Na dziesiątego marca: trwajmy w naszej kulturze

Grzebanie w telefonach

Kosztowna armia stróżów „stabilizacji”

Katastrofa górnicza w Lhasie i nasza woda

Lhasa na krawędzi zagłady – ratunku!

Dlaczego „muszą dążyć” do „odrodzenia Dalajlamy jedynie w kraju”?

Dziejowy spektakl w Lhasie

Zmiana chińskiej polityki w Tybecie?

Ofiara Garpona