“Halszka” to książka Józefa Ignacego Kraszewskiego, polskiego pisarza i publicysty oraz autora największej liczby wydanych książek w historii literatury polskiej i siódmego autora na świecie pod tym względem.
“Halszka” to dramat w trzech aktach, napisana przez jednego z najwybitniejszych polskich pisarzy XIX wieku.
“Takie Kniaziów kochanie! - O! biada nam biada!
Jeśli z niska wyszedłszy podlecim wysoko -
Kniaź orzeł nas uniesie, gdzie nie dojrzy oko -
Kniaź orzeł tam zostanie - dziewczyna upada -
Na cóż mi było kazać kochać ciebie?
I na co brać mnie było z spokojnego domu?
Znalazłbyś równą sobie na kniaziowskiém niebie,
I żył z nią tak szczęśliwy! bez troski, bez sromu!
Jam biedna! Nie myśl Kniaziu, że gdym tobie cała,
Siebie i duszę swoją i życie oddała -
Żem z sukniami, kobiécy wstyd z siebie zrzuciła? -
O! nie - i ja się wstydzę! - Gdy twoi dworzanie -
Szydzą, wskazując moje kozacze ubranie; -
Krew mi się pali w sercu, w ziemię bym się skryła,
Lub gdy wieczorną porą, do twojéj komnaty
Idę, a oni w kącie zasiadłszy na czaty -
Wołają za mną - A dokąd kozacze? -
Myślisz że się nie wstydzę, że wówczas nie płaczę?”
Fragment