Te wiersze są jak woda tak lodowata, że aż parzy. Precyzyjnie poruszające i poruszająco precyzyjne. Ból został najpierw pocięty laserem, potem obejrzany pod mikroskopem, aż wreszcie zostały z niego ułożone słowa.
Autorka doskonale zna Krainy Bólu i Morza Bezsenności. A my – czytelnicy możemy tylko stanąć na ich skraju. I poczuć coś, czego się nie zapomina.
Mam w sobie skazę nieludzką, skazę nieczłowieczeństwa.
Niestety nie jestem też zwierzęciem, ani rośliną, ani maszyną, ani (och jaka szkoda!) kamieniem, jestem tylko sobą skazaną na skazę.
Zaloguj się
0,00zł
Dodano do koszyka