„Korozja” to ósmy tom poezji Andrzeja Waltera. Osobliwe to wiersze. Mało w nich opowieści o sobie. Andrzej Walter oczywiście wpisuje tu własne doznania i zdarzenia, jednak de facto opisuje rzeczywistość (i to często z ostatnich miesięcy), fakty i emocje, które wszyscy nosimy na garbie. Są tu wiersze związane z naszą pandemią, sporo też tu walącego się świata, jaki dopadł nas niedawno. Skomponowana tu aura jest jednak absolutnie „na czasie”. Ale są też wiersze bardziej uniwersalne, jak na przykład ten pod tytułem „Pokolenie spoza czasu”. Głęboko mądry i dający wiele do myślenia. Te wiersze są „ulepione” w dykcji, jakiej nigdzie nie znajdziemy. Nowy timbre głosu poezji! Jego sedno tkwi w ważnych treściach, których wcześniej nie smakowaliśmy. Poetyckość poetyckością, lecz Andrzej Walter znalazł formułę „poezji innej”.
Covidospicjum-20
korozja
imiona bez znaczenia
za późno
nieistniejący wiek
wiersz dla mamy
bibeloty
rozmyślania na szczycie góry
rozmowy z panem x
opowieść o królikach
sąd prawie ostateczny
bezduszne konklawe
opowieść o poezji i prozie
arena
kapitulacja
czym jest prawda
najazd poetów
rozważania o duszy
wypłowiały sen
na dnie
stan podgorączkowy
jest zimno
projekt
kontrakty milczenia
gdzie mieszka smok
z ukrycia
pokolenie spoza czasu
tam
wewnętrzna strona bytu
cisza
anatomia wodorostów
kontrapunkt
kilka słów o poezji
twoje miejsce
popielec
wiórus
unisono
wenflon
pożegnanie