Tropizmy / Nathalie Sarraute

Jedna ze stu najlepszych książek XX w. według „Le Monde”. Debiutancki tom prozatorskich impresji francuskiej pisarki Nathalie Sarraute to doskonały przykład nouveau roman; ukazuje się w Polsce niemal osiemdziesiąt lat od wydania oryginalnego. Naukowe określenie, jakim Sarraute posłużyła się w tytule, odnosi się do reakcji m.in. roślin na bodźce zewnętrzne i sugeruje, że książka jest zapisem nie tyle samej świadomości jakiegoś określonego podmiotu czy narratora, ale procesów myślowych czy właśnie reakcji na to, jak działa na nas otaczający świat.

I [Zdawało się, że wyłaniają się zewsząd…]

II [Odrywali się od szafy z lustrem…]

III [Przybyli tu, żeby zamieszkać…]

IV [Z błędnym wzrokiem…]

V [W gorące lipcowe dni…]

VI [Wyskakiwała z łóżka…]

VII [Byle nie przy nim…]

VIII [Kiedy przebywał z istotami młodymi…]

IX [Skuliła się w rogu fotela…]

X [Po południu wychodziły razem…]

XI [Rozwikłała tę zagadkę…]

XII [Podczas obleganych zajęć…]

XIII [Widać było, jak idą…]

XIV [Chociaż zawsze milczała…]

XV [Lubiła starszych panów…]

XVI [Teraz byli starzy…]

XVII [Kiedy nastawała ładna pogoda…]

XVIII [W okolicach Londynu…]

XIX [Był gładki i płaski…]

XX [Kiedy był mały…]

XXI [W czarnym fartuchu…]

XXII [Czasem, gdy nikt nie patrzył…]

XXIII [Byli brzydcy, byli płascy…]

XXIV [Pokazywali się z rzadka…]

Tropizmy – czas wiecznie niedokonany

(Szymon Żuchowski)

Nota o autorce