Po trudnej walce z depresją Ewa próbuje nad nowo nauczyć się czerpać radość z siebie, ludzi i z otaczającego świata. Nie załamuje się, osiada na wsi, gdzie tworzy swoją bezpieczną przystań. Tu może być osobą, która próbuje żyć tak jak chce. Nie pozostaje jednak obojętna wobec aktualnych problemów społecznych i – podobnie jak w latach młodości – nie boi się walczyć o to, co uważa za słuszne, wykazując się przy tym empatią i wrażliwością.
Nieoczekiwane spotkanie z dawnym ukochanym przypomni jej, że wciąż chciałaby nie tylko być kochaną, lecz także kochać a klasowy zjazd po wielu latach sprawi, że Ewa skonfrontuje przeszłość z teraźniejszością. Ale czy droga do spełnienia swoich pragnień nie stanie się ślepą uliczką? I czy na pewno ta miłość jest tym, czego Ewa pragnie, by móc żyć w zgodzie z własnymi uczuciami?
Zachorowałam. Wszyscy dookoła myśleli, że to fanaberia. Po trzech tygodniach niewychodzenia z łóżka stoczyłam walkę ze sobą, zduszoną od środka, bez tchu, czekającą na deszczowy dzień i wiatr świszczący za oknem. Stanęłam naprzeciw własnych wyobrażeń o sobie. Nie chciałam siebie takiej. Rzuciłam wyzwanie własnemu ciału, które zakrywałam długimi swetrami.
Elżbieta Zdrojowa-Krawiec
Absolwentka Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu oraz studiów podyplomowych z matematyki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. Pracowała jako nauczycielka matematyki w gimnazjum. Zdobyła wyróżnienie czasopisma Wysokie Obcasy w konkursie na opowiadanie o pierwszej miłości. W 2016 roku debiutowała książką Nie machaj do mnie czerwoną chorągiewką (O tych, którzy w roku 1980 mieli osiemnaście lat). Latem 2020 roku w pałacu myśliwskim w Antoninie brała udział w rezydencji literackiej. To tu pisała powieść Taniec na pustym moście (2021). Laureatka stypendium marszałka województwa wielkopolskiego w dziedzinie kultury na rok 2021.