Monografia stanowi esej o podstawach odpowiedzialności karnej. Autor próbuje dociec podstaw wypracowanych w doktrynie i orzecznictwie modeli dogmatycznych służących racjonalizacji zakresu odpowiedzialności karnej w wymiarze przedmiotowym.
Czerpiąc z dorobku filozofii prawa przedstawia propozycję ujęcia społecznego kontekstu ustawy karnej i wyjaśnia jak ten kontekst wpływa na treść odczytywanych z niej norm. Argumentuje, że przyjmowane w doktrynie i orzecznictwie kryteria wyrażające społeczną dezaprobatę jako wstępny warunek bezprawności czynu znajdują oparcie w niezrealizowanych wprost leksykalnie treściowych elementach tekstu ustawy karnej. W tym sensie mają one charakter „ustawowy" i powinny być uwzględniane przy ustalaniu treści norm prawa karnego.