Twórczość Grace Paley, pisarki, poetki, eseistki i działaczki pacyfistycznej, sytuuje się w najlepszych tradycjach amerykańskiej i światowej nowelistyki. W jej opowieściach słychać głosy z różnych klas społecznych i grup etnicznych tworzących barwną mozaikę
Nowego Jorku, głównie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych dwudziestego wieku.
Żydzi, Irlandczycy, Włosi, Latynosi i Afroamerykanie – każdy przemawia własnym głosem, opowiadając o codziennych „małych ludzkich zawirowaniach”, ale także niecodziennych tragicznych wydarzeniach. Bohaterami i bohaterkami Paley są samotne matki na placach zabaw w Greenwich Village i w Central Parku, z dziećmi wystawionymi na towarzystwo przelotnych ojców, stopniowo coraz bardziej świadome i zaangażowane w polityczne dylematy tamtych czasów, imigranci szukający swojego miejsca w molochu wielkiego miasta przedstawionego w sposób nadzwyczaj plastyczny i intymny, ludzie w różnym wieku pochłonięci na pozór trywialną krzątaniną...
Opowiadania Grace Paley, zabarwione humorem i ironią, pisane językiem na przemian potocznym i poetyckim, mimo osadzenia w konkretnym miejscu i czasie zawierają uniwersalne przesłanie, wstrząsają, wzruszają i bawią.
Grace Paley (1922–2007) – amerykańska pisarka, poetka, eseistka, nauczycielka i aktywistka. Urodziła się na nowojorskim Bronksie w rodzinie żydowskich emigrantów z Rosji. Uczyła kreatywnego pisania w Sarah Lawrence College i w City College of The City University of New York. Wykładała także w Columbia University i Syracuse University. W 1980 roku została członkinią prestiżowej American Academy of Arts and Letters. Zdobyła wiele nagród literackich, w tym im. O. Henry’ego (1969) za opowiadanie Distance (Odległość) oraz imienia Edith Wharton (1986) za całokształt twórczości. Została też uhonorowana mianem „pisarki nowojorskiej”, tytułem w pełni zasłużonym, bo Nowy Jork to ukochane miasto Grace Paley, które pokazuje w różnych odsłonach.