Gruzja dla niezdecydowanych / Artur Zygmuntowicz

Chcesz się dowiedzieć o Gruzji czegoś, o czym nie przeczytasz w żadnym przewodniku turystycznym? Sięgnij po Gruzję dla niezdecydowanych Artura Zygmuntowicza i poznaj Sakartwelo od kuchni, tej słodkiej i tej pełnej goryczy.

Część pierwsza, zatytułowana „Gruzja słodka”, to opis państwa gościnnego, radosnego, kolorowego, ze wspaniałą kuchnią i tradycjami, do którego chce się wracać. Artur Zygmuntowicz oczywiście opisuje znane miejsca i ważne zabytki kraju, które ktoś, kto przyjeżdża tu po raz pierwszy, po prostu musi zobaczyć, ale nie jest to schematyczny opis, tylko osobisty wgląd Autora, uwzględniającym elementy, których nie znajdziemy w żadnym przewodniku czy komercyjnym folderze. Sporą część tej napisanej z lekkością i poczuciem humoru książki stanowi nie ukrywany zachwyt nad miejscową kuchnią. Przebija tu wyraźna miłość autora do jedzenia, którą skutecznie zaraża czytelników.

Druga część książki – „Gruzja Słodko-Gorzka” –  to rysunek nieco mniej pozytywny, z którego wyłania się państwo pełne problemów, zranione i chwilami rozdzierająco smutne, choć nadal inspirujące i barwne. Autor umiejętnie zrównoważył obie części tak, że z tekstu, bogato ilustrowanego zdjęciami, wyłania się państwo nie rodem z przewodników turystycznych czy z szukających sensacji reportaży, jakie znamy z czasopism, ale takie, które ma swój własny, niepowtarzalny charakter, swoje plusy, minusy i okazuje się tętniącą życiem tkanką – barwnym tyglem piękna i brzydoty, koloru i szarzyzny, otwartości i jednocześnie trudnych do zrozumienia obyczajów…

Gruzja Zygmuntowicza to książka, dzięki której podróż do tego niezwykłej kraju może okazać się zdecydowanie łatwiejsza, przyjemniejsza i bogatsza. A sama lektura, to emocjonalny roller coaster, bo pełno tu historii po których trudno opanować wybuchy śmiechu, oraz takich, po których nastrój radykalnie się zmienia. I tak przez przez cały tekst – ostre porównania, niepoprawny język i tok myślenia, humor wyrafinowany na zmianę z rubasznym i zawsze pełne empatii dążenie do zrozumienia drugiego człowieka.

I. Część pierwsza: Gruzja słodka.

1. Przylot, fallus i szaszłyk
2. Kutaisi
3. Katedra Bagrati
4. Klasztor Gelati
5. Pierwszy wieczór w Kutaisi  i parę słów o dziadowaniu
6. Poranny kac i rozważania o alkoholu
7. Droga do Batumi
8. Jak odzyskałem wiarę w rodaków
9. Pierwszy wieczór w Batumi
10. Wykład
11. Ogród botaniczny w Batumi
12. Drugi poranek w Batumi
13. Bloki i balkony
14. Jazz

II. Część druga: Gruzja słodko-gorzka

1. Parę słów na początek i trochę na serio
2. Bez braw dla pilotów
3. Mitsubishi Delica
4. Jak podróżować po Gruzji?
5. Droga do Kazbegi
6. Rycerz w tygrysiej skórze i hajla bajla
7. Pocztówkowy widok i grill Arcziego
8. Dolina Truso
9. Bakłażan na mieście i szaszłyk arcziego
10. Swietłana ze Swierdłowska
11. W drodze powrotnej do stolicy
12. Na chybił trafił
13. Sex po gruzińsku
14. Azerski podryw w barze warszawa i piwny ping-pong w barze Dive
15. Rozdział, którego nie planowałem i który powstał bez przyjemności z pisania
16. Miasto, które opowiada historie
17. Muzeum narodowe i polityka, przed którą trudno uciec
18. O przewagach Gruzji nad Polską
19. Gori – lekcja politycznej niepoprawności
20. Gori – ciąg dalszy
21. Chichot historii i rada Gamaliela
22. Golibroda
23. Protesty
24. Chałupka pana bidusia
25. Pierwsze zarobione w Gruzji pieniądze
26. Po taniości
27. Bazar i wielka czerwona rzeźba
28. Trzy historie bazarowe
29. Motsameta, próby bycia Indianą Jonesem i déjà vu
30. Ćwiczenia z wyobraźni