Relacja dramatycznych przeżyć wojennych — opis ucieczki z getta w Końskich jesienią 1942 i ukrywanie się u polskiej rodziny w Starachowicach. Sugestywny, plastyczny zapis okupacyjnej codzienności, a także bezkompromisowe studium relacji polsko-żydowskich w okresie Holokaustu. We wspomnieniach wyraźnie zagrożenie stanowią Niemcy, ale równie silnie polscy sąsiedzi. Ze strachu i niezrozumienia polskiego antysemityzmu wynikają bezsilność i poczucie samotności Autorki. Z drugiej jednak strony pojawiają się wdzięczność i bezbrzeżne oddanie tym, którzy jednak pomagali, narażając własne życie.
Historia ta opowiedziana została z kobiecą wrażliwością — silniejsze od gniewu jest tu niedowierzanie, od obezwładniającej rozpaczy – samokontrola. Halina Zawadzka w posłowiu opowiada o tym, że po wojnie odnalazła kobietę, która w tych okropnych latach, postawiona w roli nadzorczyni, znęcała się nad nią i jej żydowskimi koleżankami. Teraz, kiedy chciała odpłacić jej za tamte krzywdy, zobaczyła przed sobą tylko starą, przerażoną kobietę. Zrozumiała wówczas, że zemsta jest bezcelowa – może tylko odwrócić role i z ofiary zrobić oprawcę, ale niczego nigdy nie naprawi.
Autorka książki od wielu lat żyje w Stanach Zjednoczonych. Dzięki jej staraniom Polki ukrywające ją w czasach okupacji uhonorowane zostały pośmiertnie medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”.
Od Wydawcy
Na aryjską stronę
Pierwsze godziny w polskim świecie
Na trasie Skarżysko–Warszawa
W Warszawie
Moniek Finkelsztajn
Gestapo w hotelu
Ucieczka nocą
Na Dworcu Głównym
Pociąg do Koluszek
Kontrola na granicy
Jazda przez Końskie
Starachowice
W polskim domu
W oczekiwaniu na dokumenty
Święta Bożego Narodzenia
Praca latem 1942
Koniec getta w Końskich
Józefa Czajkowska
Wiosna
Mieszkańcy naszego domu
W partyzantce
Dziunia
Byle do wiosny
„Maryla, co mamy zrobić?”
Bliskie oswobodzenie
Ostatnie miesiące 1944 roku
Przeżyłam Niemców
Po latach
Posłowie