Gorączka brazylijska ogarnęła Europę Środkową pod koniec XIX wieku i potrwała do 1914 roku. Szacuje się, że do Brazylii wyjechało wówczas około stu tysięcy mieszkańców polskich wsi. Na miejscu dostawali ziemię pod uprawę roli i wykorzystując swoje umiejętności, zakładali gospodarstwa, budowali domy, szkoły, kościoły. Do dziś w wiejskim krajobrazie południowej Brazylii wyraźnie widać europejskie – w tym polskie – wpływy. Krajobraz ten jest wielozmysłowy. To pola uprawne, domy i przydomowe ogródki, ale także dźwięk mówionego i śpiewanego języka oraz zapachy i smaki lokalnych potraw.
Antropolożka Karolina Bielenin-Lenczowska przeprowadziła etnograficzne badania terenowe w dawnej Colonii Rio Claro w stanie Paraná – wsi założonej w większości przez osadników z ziem polskich. Na ich podstawie próbuje odpowiedzieć na pytania: Jak migranci i ich potomkowie przekształcili i oswoili zastany krajobraz społeczno-językowy? Czym jest dla nich polskość? I co to w ogóle znaczy być Polakiem w południowej Brazylii?
Wprowadzenie
Teoria: ideologie językowe, praktyki jedzeniowe, krajobraz i dziedzictwo
Metoda badań: szczęśliwy traf, ucieleśnione (współ)uczestnictwo i zaangażowanie
Osadnictwo europejskie w Brazylii – kontekst historyczny
Diaspora polska w Brazylii
Teren badań – Colônia Rio Claro
Życie pierwszych osadników
Szkoła – edukacja w polskich koloniach
Etnografia w Kolonii Rio Claro
Dokumenty i domowe archiwa – o tym, czego nie ma
Krajobraz społeczno-językowy
Pierogi z fiżonem – o praktykach rolniczych, ogrodniczych i jedzeniowych
Pierogi a sprawa polska
Comida típica polonesa – o patrymonializacji jedzenia
Praktyki językowe – wielojęzyczna codzienność, kontakty językowe i przekaz pokoleniowy
„Polok, co nie godo po polsku, to głupi Polok” – o ideologiach językowych
Jakim językiem mówią mieszkańcy Rio Claro?
Nauka języka i przekaz międzypokoleniowy
Dziedzictwo kulturowe, czyli kto jest Polakiem w Brazylii?
Polacy i Ukraińcy – odtwarzanie sąsiedztwa i negocjowanie dziedzictwa w Kolonii Rio Claro
Wytwarzanie i używanie polskiego dziedzictwa
Turystyka genealogiczna albo symboliczne „powroty do korzeni”
Refleksje (post)pandemiczne: diaspora online i (re)prezentacje audiowizualne
Zakończenie
Bibliografia
Wykaz rysunków i fotografii