We współczesnej Mongolii, która przeszła przez proces transformacji i ze świata socjalizmu dość gwałtownie wkroczyła w rzeczywistość wolnorynkowej ekonomii, cały czas rodzą się zaskakująco trwałe formy współdziałania. Struktury krewniaczych i rówieśniczych kolektywów pasterskich, związanych z miastem-osadą Bułgan, położonym na południowych stokach Ałtaju, pozwalają na tworzenie nowych, skutecznych sieci handlu i biznesu, sięgających daleko, do stołecznego Ułan Bator, i dalej – za granicę. Ta lokalna forma wspólnoty i współdziałania staje się najskuteczniejszym ośrodkiem przebudowującego się społeczeństwa. Jest to jednak świat, który dopiero się ujawnia, wypełniony ideami wzrostu i samowznoszącego się ruchu, powrotami do ziemi rodzinnej, odruchami samoorganizacji, ciągłymi staraniami o pochwycenie i utrzymanie sił nadchodzącego powodzenia.
Wprowadzenie
Gwałtowna transformacja mongolska i lokalne systemy działania
Kultura, rozwój, antropologia
Rozwój – zły brat bliźniak antropologii
Narracje rozwoju, narracje niepowodzenia
Lokalne formy rozwoju
Współużytkowanie, współdziałanie i „czasowe użytkowanie”
Sztuka działań nieformalnych we współczesnej Mongolii
Samoorganizacja i rozwój: formy obywatelskości
Metodologie, przebieg badań, sieci społeczne: zarys procesu
Trzeci tryb antropologicznej współpracy: wiedza, wyobraźnia,
protosocjologia
Rozdział 1: Historia potransformacyjna: zapaść i rozwój w torguckim Bułganie
Torguci w zachodniej Mongolii
„Historia natychmiastowa”
Ziemia i własność: nowe sposoby gospodarowania, grodzenie przestrzeni
Modernizacja, infrastrukturalny skok i „propaganda sukcesu”
Ambiwalencja bułgańskiego rozwoju
Rozdział 2: Nowe pokolenie biznesmenów torguckich: praktyki współdziałania
Torguci, podgrupy, ambicje handlowe
Nieformalna, cicha współpraca
Powodzenie: kosmologie współdziałania
Przysługi, „wybielanie rąk”: budowanie pozycji
Źródła współpracy: biznes kolektywny
Rozdział 3: Święta, ceremonie, powroty: wspólne energie
Kluby, organizacje, rówieśnicy: organizowanie działania
Naadam i somon. Święcenie gór, celebrowanie „ziemi ojczystej” (nutagu)
Bürenchajrchany tachilga: nowe połączenia, nowe elity
Działanie, powodzenie: „sztuka nieformalnego”
Właściwy czas, właściwe miejsce
Miejsca, działania, wyobraźnie: nowoczesności
Nutag
Rozdział 4: Lokalne formy rozwoju:
nieformalne działania, wytwarzanie państwa
Samoorganizacja i samopomoc: „heteronimiczne przesunięcia”
Rozwój, przebudowa, programy pomocowe
Katastrofa i dzud: polityka „odzwierzęcenia”
Budowanie pozycji, gromadzenie możliwości
Pragnienia, ambicje, rozwój: działania oddolne
Przechwytywanie powodzenia
Sieci współdziałania: zdwojone intencje, wytwarzanie państwa
Idee dobrego życia i migotanie tego, co państwowe
Zakończenie
Przepływy, możliwości, wymiany przysług: „niemożliwe miejsce”
Antropologia powodzenia
Przypisy
Bibliografia
Podziękowania
Zaloguj się
0,00zł
Dodano do koszyka