Powrót do Mickiewicza / Piotr Wierzbicki

Strofy, które nie mają sobie równych. Pasjonująca publicystyka. Służba publiczna na polu obywatelskim i narodowym. Oddanie prawdzie. Wobec win własnych twardy głos sumienia. Morze faktów, spraw, także zagadek… Po Chopinie i Bachu bohaterem swojego najnowszego eseju Piotr Wierzbicki uczynił Adama Mickiewicza. Laureat Literackiej Nagrody Gdynia 2015 do twórcy Pana Tadeusza ma stosunek bardzo osobisty, przed laty o jego twórczości napisał pracę magisterską, a potem już jako publicysta wielokrotnie posługiwał się Mickiewiczowską metaforą salonu warszawskiego (m.in. Traktat o gnidach). Powrót do Mickiewicza to próba współczesnego spojrzenia na życie i spuściznę wieszcza. I dostrzeżenia jego fenomenu w XXI wieku. Autor dotyka tylko paru obszarów newralgicznych (zabiera głos, gdy – jak pisze we wstępie – „zdaje mi się, że mam do powiedzenia coś nowego”). Nie stroni od ocen i mocnych słów, a część jego poglądów z pewnością wywoła burzę i to nie tylko wśród mickiewiczologów. Bo Mickiewicz to sprawa osobista każdego Polaka. Esejowi towarzyszy autorski wybór tekstów Mickiewicza (poezja, korespondencja, publicystyka etc.).

***

I. Postać

II. Credo poetyckie

III. Styl

IV. Uczony, profesor, mędrzec

V. Pielgrzym

VI. Iskra i chwilka

VII. Lawa i skorupa

VIII. Jam jest Jacek Soplica

IX. Pan Tadeusz jako poemat tragiczny

X. Obłęd

XI. Arcydzieła i rozbłyski

XII. Wielki plan

Epilog

DODATEK. AUTORSKI WYBÓR TEKSTÓW MICKIEWICZA

Do M***

Dumania w dzień odjazdu

Błogosławieństwo

Do *** Na Alpach w Splügen 1829

Do mego cziczerona

Do matki Polki

Rozmowa wieczorna

Mędrcy

Śmierć Pułkownika

Reduta Ordona

[Małpy i papugi]

[Mglisty poranek]

O duchu narodowym

Konstytucja trzeciego maja

Przestroga dla demokratów amerykańskich

Żal rozrzutnika

Gdy tu mój trup...

Snuć miłość...

Przypisy