Książka próbuje określić rolę, jaką w socrealizmie wyznaczono małym formom satyrycznym. Pytając o miejsce "kpiarza" w kulturze stalinowskiej, autor stara się zrekonstruować postulaty wysuwane pod adresem satyry oraz zaprezentować sposoby ich realizowania. Zwraca także uwagę na to, jak małe formy były ipowszechniane przez środki masowego przekazu, m.in. przez czasopisma i plakaty. Temu syntetycznemu ujęciu towarzyszą w "Miejscu dla kpiarza" analizy bardziej szczegółowe, w których autor skupia się na wybranych aspektach podejmowanej problematyki: zjawisku przenikania języka polityki do satyry (metaforyka "czystki"), opisie ubioru bikiniarza czy redakcji "Szpilek" (i "Krokodyla") na śmierć Stalina.
Wstęp
I. Od kongresu do narady. Dyskusja o satyrze 1948-1953
II. Satyra w działaniu. O pragmatyce małej formy satyrycznej w socrealizmie
III. "Tam (...) Głos/Słowa zachęty do wojny warczy - /Tu budujem lepszy los". O przestrzeni w satyrze
IV. "Patrz, by żelazna nasza miotła/Przypadkiem ciebie nie wymiotła...!". O metaforyce "Czystki"
V. Socrealistyczny fircyk. O semantyce ubioru bikiniarza
VI. Czy satyra może zamilknąć? O "Szpilkach" i śmierci Stalina
Zakończenie
Zaloguj się
0,00zł
Dodano do koszyka