„Całkowicie odmienna praktyka”. Fenomenologia pisania Antonia di Benedetto / Magdalena Brykczyńska

Książka stanowi interpretację fragmentów dzieł argentyńskiego pisarza Antonia Di Benedetto przez wpisanie ich w dialog z twórczością między innymi Emmanuela Lévinasa, Maurice’a Merleau-Ponty’ego, Jacques’a Derridy, Julio Cortázara, Franza Kafki, Marcela Prousta oraz Jana Vermeera. Do istotnych kluczy interpretacyjnych należą pisma reprezentującego fenomenologię egzystencjalną psychiatry Ronalda Davida Lainga oraz filozoficzno-neurologiczne studia Oliviera Sacksa. Teksty wymienionych – i wielu innych – autorów są odczytywane z intencją nawiązania relacji bliskości między nimi a czytelnikiem. W książce poruszono także problematykę znaczenia pracy z tekstem w budowaniu poczucia tożsamości, języka jako systemu łączącego aspekty werbalne, muzyczne i plastyczne oraz eksperymentów stylistycznych podejmowanych wobec niejednorodności sensu. Osią refleksji jest dążenie do sformułowania zgody na pisanie niedoskonałe, inkluzywne w stosunku do lęku, jakie ono budzi, przedstawionego jako lęk piszącego przed samym sobą. Szczególna rola w osiągnięciu tego celu przypisana zostaje sztuce muzycznej. Praca zawiera obszerne cytaty z niepublikowanych w Polsce tekstów Antonia Di Benedetto w tłumaczeniu na język polski.

Wstęp. W środku strumienia
Część pierwsza. „Perła na dnie morza”
Część druga. „Życie w sensie żywotnym”
I. „Praca, dzięki której bierzemy byt w posiadanie…”
II. „Wszystko, co nie jest literaturą, nudzi mnie...”
III. Przestrzeń, w której wieje kosmiczny wiatr
IV. Niekończące się istoty
V. Technika i transgresja
VI. „Gość z innego świata”?
VII. „Architektura, czarodziejskie pismo”
VIII. „Aparat o tak rozsądnym wyglądzie”
Część trzecia. „Ucieczka, która dąży do tego, by się nie udać”
I. „[…] już jest prawie za cicho…”
II. Besarion – „entuzjastyczny element”
III. „Wyspa całkowitego porządku”
IV. Imiona kobiety – kobieta Nina
V. Mise en abyme – powieść kryminalna
VI. Usypianie i przebudzenie
Pisanie chciane i niechciane
„Domy, których hałas…”
„Sześcioramienny instrument”
„Excepto esas cosas esforzadas, nuestra vida era como la de los demás”
VII. Przepędzenie Besariona i koniec powieści
VIII. „Dar tego, co myśli stawia opór”
Zakończenie
Bibliografia
Indeks osób