Książka Andrzeja Szahaja jest rozrachunkiem z liberalizmem i polskim kapitalizmem. Autor nawołuje do intelektualnego rachunku sumienia, po to aby zdać sprawę jak to się stało, że cywilizacja zachodnia ponownie uległa ideologicznemu zaczadzeniu objawiającemu się uznaniem pewnej doktryny ekonomicznej (monetaryzmu) za uosabiającą całą ekonomiczną Prawdę. Konsekwencją tego stanu rzeczy jest marginalizacja innych niż neoliberalne modeli gospodarowania (Keynes, Galbraith, Myrdal), które dziś, w obliczu kompromitacji neoliberalizmu, powinny stać się podstawą polityki ekonomicznej i społecznej.