Tadeusz Fedorowicz (1907–2002), urodzony na galicyjskim Podolu w rodzinie ziemiańskiej, jako młody ksiądz w roku 1941 dobrowolnie dołącza do transportu lwowian wywożonych przez Sowietów w głąb Rosji. Potem jako kapelan w armii Andersa zostaje duszpasterzem Polaków w Kazachstanie. Wraca do kraju w 1944 roku z armią Berlinga. Z czasem zostaje kapelanem w Zakładzie dla Niewidomych w Laskach, gdzie jednocześnie prowadzi nieformalne duszpasterstwo ludzi poszukujących i młodzieży akademickiej. Przez niemal 40 lat jest też duchowym powiernikiem Karola Wojtyły – jako biskupa, kardynała i papieża.
Izabela Broszkowska, należąca do rodziny Ojca Tadeusza i uczestniczka wakacyjnych wędrówek Wuja z młodzieżą, posługując się obficie jego własnymi wspomnieniami oraz świadectwami innych osób, kreśli przejmującą opowieść o drodze życiowej świętego kapłana, charyzmatycznego duszpasterza, świadka epoki naznaczonej przez dwa totalitaryzmy.
Spis rzeczy
Wstęp
Rozdział I. Lata dziecinne w Klebanówce i Kamionkach
Rozdział II. Gimnazjum i studia we Lwowie
Rozdział III. Seminarium i kapłaństwo do wywózki na Sybir
Rozdział IV. Republika Maryjska, Kazachstan i Wojsko Polskie
Rozdział V. Żułów i Kalwaria Zebrzydowska
Rozdział VI. Kapelan i duszpasterz Dzieła Lasek
Rozdział VII. Działalność poza Laskami
Rozdział VIII Duszpasterstwo korespondencyjne
Rozdział IX. Łączka Wuja Tadzia
Rozdział X. Młodzi, czyli Wędrówka
Rozdział XI. Wuj – ostoja rodziny
Rozdział XII. Ksiądz Tadeusz i Ojciec Święty Jan Paweł II
Rozdział XIII. Dzień się nachylił…
Rozdział XIV. Ojca Tadeusza sposób na choroby i śmierć
Epilog
Kalendarium
Mapy
Podziękowania
Indeks osób
Zaloguj się
0,00zł
Dodano do koszyka