Komunikacja międzykulturowa w biznesie / Leszek Gracz, Izabela Ostrowska, Grażyna Rosa, Kamila Słupińska

Umiędzynarodowienie działalności polskich firm powoduje konieczność poznawania odmiennych kultur i zwyczajów panujących w biznesie. Zróżnicowanie kulturowe jest przyczyną trudności w komunikacji. Współpraca z osobami zachowującymi się w inny sposób, problemy z komunikacją werbalną i niewerbalną mogą powodować dyskomfort, poczucie wyobcowania, a nawet niepowodzenie przedsięwzięcia biznesowego. Zrozumienie innej kultury jest zadaniem bardzo trudnym. Należy wyzbyć się własnych przyzwyczajeń, nawyków i paradygmatów, aby z pełną otwartością przyjąć inne, nieznane wcześniej zachowanie drugiej osoby. Jednym z elementów, które mogą pomóc menedżerom w pokonaniu bariery kulturowej, jest zebrana przez Autorów wiedza o zachowaniach innych narodowości.

Wstęp
1. Komunikacja – definicja, istota, cechy
1.1. Definicja i istota komunikacji
1.2. Proces, kanały i rodzaje komunikacji
1.3. Komunikacja marketingowa
1.4. Zakłócenia i bariery skutecznej komunikacji
2. Różnice kulturowe – definicja, istota, cechy
2.1. Definicja i istota kultury
2.2. Uwarunkowania i potrzeby kulturowe
2.3. Uwarunkowania i potrzeby społeczne
2.4. Różnice kulturowe i społeczne
3. Komunikacja międzykulturowa – definicja, istota, cechy
3.1. Definicja i istota komunikacji międzykulturowej w negocjacjach
3.2. Problemy komunikacji międzykulturowej
3.3. Znaczenie i podział kultur w negocjacjach
4. Komunikacja międzykulturowa – kraje amerykańskie
4.1. Wprowadzenie
4.2. Kraje Ameryki Północnej
4.2.1. Stany Zjednoczone Ameryki Północnej (USA)
4.2.2. Kanada
4.3. Kraje Ameryki Łacińskiej
4.3.1. Meksyk
4.3.2. Brazylia
5. Komunikacja międzykulturowa – kraje azjatyckie
5.1. Wprowadzenie
5.2. Rosyjska Republika Federalna
5.3. Dalekowschodnia kultura biznesowa
5.3.1. Chińska Republika Ludowa
5.3.2. Japonia
5.3.3. Republika Korei
5.4. Republika Indii
5.5. Kraje arabskie
6. Komunikacja międzykulturowa – kraje europejskie
6.1. Wprowadzenie
6.2. Belgia
6.3. Czechy
6.4. Dania
6.5. Finlandia
6.6. Francja
6.7. Grecja
6.8. Hiszpania
6.9. Holandia
6.10. Litwa, Łotwa i Estonia – kraje bałtyckie
6.11. Niemcy
6.12. Polska
6.13. Rumunia
6.14. Węgry
6.15. Wielka Brytania
6.16. Włochy
Zakończenie
Bibliografia