Czeski poeta Jan Škrob diagnozuje napięcia między różnymi wymiarami rzeczywistości: codziennością, mitem, psychodeliczną wizją, teraźniejszością czy grą komputerową. Real można czytać jako próbę wspólnotowej wypowiedzi generacji, która mierzy się z katastrofą klimatyczną i nieuchronnością zbliżającego się końca antropocenu. Jednocześnie tom Škroba warto interpretowa jako osobisty (duchowy, filozoficzny, polityczny) manifest. Poezja staje się tu buntem przeciwko katastrofie, której nieuchronność jest oczywista, ale nie usprawiedliwia bezczynności. Słowo poetyckie pozwala zachować wolność i osobistą autonomię w rzeczywistości, która powoli staje się dystopią.
4-2-3-1
solnisko
pora rzucać kamieniami
genewa
ja jako chorąży
dublin
geodezja 1
geodezja 2
serce świata bez serca
barcelona
dziki strajk
łóżka
mróz
tout va bien
najkrótsze dni roku
porno
idź i patrz
kaukaz
twarzą do ściany
stosy
lewa ręka ciemności
ałtaj
przewrót pałacowy
3-5-2
nabożeństwo pasyjne
la lutte continue
rozdroże
4-3-3
triest
korzenie
kartografia 1
kartografia 2
off topic
burza
na wybrzeżu