Dowód z badań genetycznych (DNA) zrewolucjonizował współczesną kryminalistykę, tak jak w XIX wieku uczyniła to daktyloskopia. Czy dowód z badań DNA należy traktować jako,,superdowód”? Jakie możliwości dla kryminalistyki niosą ze sobą badania fenotypowe? Jaki jest wkład badań fenotypowych w budowanie hybrydowego modelu nieznanego sprawcy przestępstwa w ramach opinii z zakresu predykcji cech NN sprawcy?