Samorządowe public relations to podręcznik dla osób zajmujących się na co dzień komunikacją społeczną – rzeczników prasowych, radnych, wójtów, burmistrzów, starostów oraz tych wszystkich, którzy chcieliby nimi zostać.
Książkę tę kupię w prezencie pracownikom wszystkich agend miejskich zajmujących się sprawami PR. Także wszystkim dyrektorom wydziałów, departamentów i innych instytucji miejskich. Wszystkim, którzy kierują pracami na rzecz mieszkańców i siłą rzeczy wchodzą w wielorakie „public relations”.
Znakomita książka! Praca naukowa, którą daje się czytać lekko, i która wciąga w trakcie lektury! Pełna pysznych anegdot i cennych wskazówek. Mądra.
Rafał Dutkiewicz – prezydent Wrocławia
Wydawało mi się, że znam dość dobrze i z powodzeniem stosuję to, o czym ta książka traktuje, ale prawie na każdej jej stronie znajdowałem nowe dla mnie informacje. Dziękuję za to, że nie jest to zbiór socjotechnicznych sztuczek, ale opis reguł postępowania w relacjach z ludźmi, do których autor ma szacunek i uczy szacunku niezależnie od tego, jakie kto ma wykształcenie czy status społeczny.
Stanisław Kracik – burmistrz Niepołomic
To świetny podręcznik dla każdego, kto pod sformułowaniem PR rozumieć chce więcej niż sporadyczne organizowanie konferencji prasowej prezydenta miasta.
Konrad Ciesiołkiewicz – rzecznik prasowy rządu Kazimierza Marcinkiewicza
Podręczniki Public Relations jakie opublikowano w Polsce raczej skupiają się na biznesowym PR aniżeli administracyjnym. Dlatego książka dr Jarosława Flisa trafia w istotną lukę wydawniczą. Praca - i to najważniejsze - oparta jest na praktycznym doświadczeniu autora jako rzecznika prasowego oraz konsultanta.
z recenzji prof. dr hab. Tomasza Gobana-Klasa
PRZEDMOWA
ZAŁOŻENIA
CZĘŚĆ I. STRATEGIA
1. KROKI BUDOWANIA STRATEGII
1.1. Myślenie życzeniowe
1.2. Efekt bumerangowy
1.3. Nieadekwatne wzorce
2. CELE I ODBIORCY KOMUNIKOWANIA
2.1. Łapczywość perswazyjna
2.2. Podział odbiorców
2.3. Sytuacje komunikacyjne
3. ZROZUMIENIE ODBIORCÓW
3.1. „Wąskie gardło”
3.2. Pytania szczegółowe
3.3. Źródła wiedzy – obserwacje
3.4. Obserwatorzy zewnętrzni
3.5. Rola radnych
4. OPRACOWANIE PRZEKAZU
4.1. Nazywanie problemu
4.2. Zestawienie argumentów
4.3. Racje i emocje
4.4. Konstrukcja argumentacji
5. RAMY DZIAŁANIA
5.1. Podwładni i szefowie
5.2. Pieniądze i czas
5.3. Partnerzy – korzyści
5.4. Partnerzy – motywacje
5.5. Partnerzy – ograniczenia i koszty
6. WYBÓR FORM PRZEKAZU
6.1. Arsenał środków
6.2. Zharmonizowanie
6.3. Podkład przekazu
CZĘŚĆ II. TAKTYKA
1. KONTAKT Z DZIENNIKARZEM
1.1. Nastawienie do dziennikarza
1.2. Konsekwencje życzliwości
1.3. Bariery życzliwości
1.4. Motywacje dziennikarzy
2. KOMUNIKAT PRASOWY
2.1. Układ komunikatu
2.2. Treść i ograniczenia
2.3. Materiały poglądowe
3. SPROSTOWANIE
3.1. Opinie i fakty
3.2. Prowokowanie polemiki
3.3. Uboczne efekty i motywacje
4. PROGRAM TELEWIZYJNY
4.1. Wypowiedź do kamery
4.2. Rozmowa w studiu
4.3. Debata
5. KONFERENCJA PRASOWA
5.1. Przygotowania techniczne
5.2. Zapraszanie dziennikarzy
5.3. Przygotowania merytoryczne
5.4. Przebieg konferencji
6. OBECNOŚĆ W MEDIACH
6.1. Sprawy wewnętrzne
6.2. Wspólne działania
6.3. Sprawy publiczne
7. IMPREZA MASOWA
7.1. Zasady uczestnictwa
7.2. Zaangażowanie uczestników
7.3. Źródła atrakcyjności
7.4. Oprawa medialna
8. AKTYWNOŚĆ ODBIORCÓW
8.1. Motywacje aktywowanych i aktywujących
8.2. Wsparcie sprawy przez odbiorców
8.3. Wsłuchanie się w głos odbiorców
8.4. Plebiscyty i konkursy
9. IMPREZA OFICJALNA
9.1. Liderzy opinii
9.2. Uzasadnienie imprezy
9.3. Rodzaje gości
9.4. Część ofi cjalna
9.5. Kuluary
CZĘŚĆ III. POLA BITEW
1. POLA KOMUNIKOWANIA
1.1. Wdrażanie
1.2. Decydowanie
1.3. Weryfi kacja
1.4. Politycy i urzędnicy
2. SYTUACJE KRYZYSOWE
2.1. Rodzaje kryzysów
2.2. Wiarygodność
2.3. Zabezpieczenia i reakcje
2.4. Organizacja i odpowiedzialność
3. ROLE RZECZNIKA PRASOWEGO
3.1. Herold, zderzak i brytan
3.2. Cenzor i szaman
3.3. Organizator, kompan i owczarek
3.4. Sztabowiec i spowiednik
ZAKOŃCZENIE
OPRACOWANIE STRATEGII DZIAŁAŃ INFORMACYJNYCH
BIBLIOGRAFIA
Zaloguj się
0,00zł
Dodano do koszyka