Niniejszy tom przygotowany przez specjalistów z zakresu kultur i języków Wschodu i Afryki Wydziału Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego był w zamierzeniu zbiorem artykułów dotyczących dziecka, jego sytuacji i roli w rodzinie w różnych krajach Orientu i różnych czasach: starożytnej Mezopotamii, dawnych Indiach, krajach arabskich, Afganistanie, Turcji, Wietnamie, Chinach, Japonii i Nigerii. Teksty przedstawiają zasadniczo sytuację współczesną, lecz przedmiotem analizy jest także wielka rola tradycji.
Dziecko zgodnie z definicją jest istotą, której brak wyraźnie określonych, jednoznacznych cech, jest pozbawione seksualności. Nie osiągnęło jeszcze dojrzałości, znajduje się w stanie inicjalnym. Jest symbolem początku, nowej sekwencji dziejów.
Gdy weźmiemy pod uwagę powyższe sformułowanie, to okaże się, że zebrany w tomie bogaty i różnorodny materiał nie zawsze odnosi się do dziecka nieokreślonej płci, lecz w dużej mierze omawia sytuację małego chłopca i małej dziewczynki. W świetle tego dziecko w krajach Orientu nie jest wartością samą w sobie, lecz jego znaczenie zależy od tego, czy jest synem, którego się oczekuje i pożąda w rodzinie, czy też córką, której przybycie nie budzi radości.
Wstęp
Dzieci z muzułmańskiej części Nigerii wobec wyzwań edukacyjnych (Nina Pawlak)
Opieka nad małym dzieckiem w Mezopotamii (Wioletta Zych)
Być dzieckiem arabskim (Ewa Machut-Mendecka)
Dziecko w Republice Tureckiej (Katarzyna Butrym, Danuta Chmielowska)
Literatura dla dzieci i młodzieży w Turcji w XX w. Zarys (Danuta Chmielowska)
Dzieci w Afganistanie (Maria Amiri)
Dar w postaci syna w literaturze indyjskiej (Barbara Grabowska)
Cudowne dziecko Kryszna (Barbara Grabowska)
Dziecko w społeczeństwie chińskim (Irena Kałużyńska)
Kultura a wychowanie – japońska droga edukacji dziecka (Sylwia Melanowicz-Kiełbiewska)
Dziecko wietnamskie w rodzinie i społeczeństwie (Teresa Halik)
Notki o Autorkach