Planeta Narnia. Siedem sfer wyobraźni C. S. Lewisa / Michael Ward

Planeta Narnia. Siedem sfer wyobraźni C. S. Lewisa

Michael Ward

Badacze przez długi czas próbowali wykazać, że słynne Opowieści z Narnii C.S. Lewisa są spójne pod względem symbolicznym. Wskazywali na takie potencjalnie łączące je motywy, jak: siedem sakramentów, siedem grzechów głównych czy siedem części Królowej wieszczek Spensera. Jednak przez ponad pół wieku symbolika Narnii pozostała tajemnicą.

Sekret wyjawił wreszcie Michael Ward. W pracy Planeta Narnia przekonuje on, że kluczem do siedmioksięgu jest średniowieczna kosmologia, która fascynowała Lewisa przez całe życie. Zbadawszy całościowo twórczość Lewisa (w tym nieopublikowane szkice Opowieści z Narnii), Ward odkrył, że poszczególne części cyklu zostały skonstruowane w taki sposób, aby wyrażać właściwości siedmiu planet zgodnie z tym, jak je ujmowano w średniowiecznym modelu niebios: Jowisza, Marsa, Sola (Słońca), Luny (Księżyca), Merkurego, Wenus i Saturna. Lewis skomponował swoje dzieło tak, by w każdej książce fabuła, szczegóły świata przedstawionego i obraz chrystologicznej postaci Aslana oddawały charakter danej planety. Ów motyw kosmologiczny jest tym, co Lewis określał „elementem kappa w bajce”, czyli esencją atmosfery opowieści, obecną w każdym jej momencie, ale nigdy niewyrażoną wprost. Planeta Narnia to przełomowe studium, dzięki któremu dokona się zasadnicza zmiana paradygmatu interpretacyjnego nie tylko Opowieści z Narnii, ale też całej literackiej i teologicznej twórczości Lewisa.

Spis treści

WSTĘP // 13

Rozdział pierwszy

Cisza // 17

Rozdział drugi

Planety // 47

Rozdział trzeci

Jowisz // 79

Rozdział czwarty

Mars // 131

Rozdział piąty

Słońce // 165

Rozdział szósty

Luna // 197

Rozdział siódmy

Merkury // 229

Rozdział ósmy

Wenus // 267

Rozdział dziewiąty

Saturn // 309

Rozdział dziesiąty

Primum mobile // 347

Rozdział jedenasty

Muzyka sfer // 361

Rozdział dwunasty

Coda // 393

Bibliografia // 407