Charles Sanders Peirce jest myślicielem, którego nie sposób przypisać do żadnej szkoły lub kierunku filozoficznego. Niewierny uczeń Kanta, pragmatysta odcinający się od innych pragmatystów, wybitny logik uznający siebie za idealistę. Peirce niewątpliwie wyrastał ponad doktrynalne podziały, gdyż był jednym z myślicieli, który nadał zupełnie nowy kierunek filozofii. Jego twórczość przyczyniła się bowiem do najważniejszego przełomu we współczesnej filozofii – zerwania z paradygmatem mentalistycznym i powstania paradygmatu lingwistycznego.
Dlatego książka ta stanowi próbę opisania kształtowania się wspomnianego przełomu w myśli amerykańskiego filozofa w oparciu o bogaty materiał źródłowy.
Wprowadzenie
Charles Sanders Peirce (1839–1914)
Literatura źródłowa
Główne edycje rękopisów
Inne edycje rękopisów
Wybory tekstów
Hasła w leksykonach
Tłumaczenia w języku polskim
Wykaz skrótów
Rozdział 1. Idealizm, realizm i pragmatyzm
Logika poznania naukowego
Definicja logiki
Rodzaje wnioskowań
Uprawomocnienie wnioskowań
Logika i metafizyka
Pytania epistemo-logiczne
Myśli-znaki
Przedmiot – znak – podmiot
Dwa pojęcia rzeczywistości
Logika i prawda
Prawda i rzeczywistość
Maksyma pragmatyczna
Podsumowanie
Rozdział 2. Rozwój idealizmu ewolucyjnego
Indywidualność i ogólność
Logika i istnienie
Kategorie i istnienie
Idealizm zrewidowany
Prawo umysłu
Ciągłość i realność
Podsumowanie
Rozdział 3. Naoczność, ogólność, spekulatywność
Ogólność i naoczność
Od hipotezy do retrodukcji
Logika percepcji
Krytyczna doktryna zdrowego rozsądku
Samokontrola i wątpienie
Ogólność i nieostrość
System jako teoria wiedzy
Klasyfikacja nauk
Realność kategorii
Podsumowanie
Rozdział 4. Od pragmatyzmu do pragmatycyzmu
Peirce i pragmatyści
Miejsce pragmatycyzmu
Znaczenie pragmatycyzmu
Podsumowanie
Zakończenie
Spis tabel
Spis ilustracji
Bibliografia
Indeks osobowy