Przebieg wojny z lat 337-363, nazywanej przez autora wojną o Nisibis, był wyjątkiem od tradycyjnej rzymskiej metody prowadzenia działań zbrojnych, opierającej się na doprowadzeniu do rozstrzygającej bitwy. Cesarz Konstancjusz II przyjął strategię defensywną i stosował obronę mobilną, polegającą na małych siłach granicznych (limitanei) broniących umocnionych miast, wspieranych przez ograniczone kontrofensywy armii polowej Wschodu. Ten sposób prowadzenia walki skutecznie powstrzymywał perskie uderzenia przez 24 lata. Jednak gdy cesarzem został Julian, dostęp do większych zasobów skłonił go do porzucenia obrony mobilnej na rzecz inwazji mającej doprowadzić do zmiany władzy w Persji. Choć nowy cesarz dotarł do Ktezyfontu, to nie potrafił zdobyć perskiej stolicy. Został pokonany w bitwie i zabity. W wyniku tej porażki Rzymianie wznowili i udoskonalili obronę mobilną, co pozwoliło wschodnim prowincjom cesarstwa przetrwać upadek zachodniego Cesarstwa Rzymskiego.
John Harrel wykorzystuje swoje osobiste doświadczenie dowodzenia do przeprowadzenia analizy strategicznej, operacyjnej, taktycznej i logistycznej tych kampanii i bitew, podkreślając ich długoterminowe znaczenie.
Kariera wojskowa Johna S. Harrella trwała 40 lat. W 1971 r. jako kadet wstąpił do Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych. Po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Stanowym Kalifornii w Northridge został podporucznikiem Piechoty Morskiej. W 1980 r. został przeniesiony do Gwardii Narodowej Kalifornii (wchodzącej w skład Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych) na stanowisko kapitana. Ostatecznie osiągnął stopień generała brygady i w momencie przejścia na emeryturę był dowódcą Gwardii Narodowej Kalifornii. Jako prawnik pełnił funkcję zastępcy prokuratora generalnego Kalifornii przez 28 lat.
Zaloguj się
0,00zł
Dodano do koszyka