Coraz więcej marzeń / Ewa Mielczarek

Spełnianie marzeń wymaga odwagi...

Czasami możesz ją w sobie odkryć tylko w towarzystwie drugiej osoby.

Świat introwertycznej Leny wywraca się do góry nogami, kiedy zostaje zmuszona zamieszkać w Warszawie u dawno niewidzianego ojca.

Przez przypadek trafia na spotkanie dyskusyjnego klubu książki w bibliotece. Tam poznaje Bartka. Chłopak proponuje jej zabawę na wakacje – ponad trzydzieści randek w celu poznania siebie i stolicy.

Po raz pierwszy w życiu Lena zdobywa się na odwagę.

„Coraz więcej marzeń” to pachnąca latem w wielkim mieście powieść o pierwszej miłości, skomplikowanych relacjach z najbliższymi i przyjaźniach zawieranych wśród książek w bibliotece.

Rozdział pierwszy. Jedna z szarego tłumu

Rozdział drugi. Klub powieściowy

Rozdział trzeci. Najdziwniejszy dom pod słońcem

Rozdział czwarty. Nieoczekiwana wiadomość

Rozdział piąty. Zaczęło się zwyczajnie

Rozdział szósty. Świetnieśmy się bawili

Rozdział siódmy. Wyprawa na rowerach

Rozdział ósmy. As w rękawie

Rozdział dziewiąty. Blaski i cienie

Rozdział dziesiąty. Zabawa w chowanego

Rozdział jedenasty. Polinezja i król

Rozdział dwunasty. Wielkie łowy na kangury

Rozdział trzynasty. Czy wierzycie we wróżki?

Rozdział czternasty. Kraina łez

Rozdział piętnasty. Co wydarzyło się po obiedzie

Rozdział szesnasty. Herbatka przy kominku

Rozdział siedemnasty. Ciche słowa

Rozdział osiemnasty. Bardzo krótki rozdział o wyjątkowo długim tytule (w którym niewiele się dzieje)

Rozdział dziewiętnasty. Co widział pewien malarz

Rozdział dwudziesty. Dziewczyna z fotografii

Rozdział dwudziesty pierwszy. Górą i dołem

Rozdział dwudziesty drugi. Księga minionych dni

Rozdział dwudziesty trzeci. Gaz rozweselający

Rozdział dwudziesty czwarty. O „tym mężczyźnie”

Rozdział dwudziesty piąty. Noc odkrywa tajemnice

Rozdział dwudziesty szósty. Dlaczego, Kasiu, dlaczego?

Rozdział dwudziesty siódmy. Był zwykły dzień

Rozdział dwudziesty ósmy. Wyprawa po zakupy

Rozdział dwudziesty dziewiąty. Cień przeszłości

Rozdział trzydziesty. O pewnym nieszczęśliwym tatusiu

Rozdział trzydziesty pierwszy, w którym roztropna głowa wymyśla, jak zbliżyć do siebie dwa serca

Rozdział trzydziesty drugi, w którym Prosiaczek jest zewsząd otoczony wodą

Rozdział trzydziesty trzeci. Chłopcy nie mogą mieć przed nami żadnych tajemnic

Rozdział trzydziesty czwarty. Początek

Rozdział trzydziesty piąty. W pewnym sensie dowiadujemy się prawdy

Podziękowania