„Nieuchwytny, wielobarwny niczym tęcza” Dezső Kosztolányi, węgierski mistrz nowelistyki − o którym Sándor Márai pisał w 1958 roku: „Niektóre z nowel wstrząsające. Wielkość Kosztolányiego przewyższa wszystko, co do tej pory czytałem z literatury amerykańskiej. A tu nigdy nie opublikowano ani jednej linijki” - opowiada o zwykłych ludziach, których znamy, choć w istocie nie znamy. Ich historie rozgrywają się przed blisko stu laty, opowiedziane są jednak tak nowocześnie, bez zbędnych słów, że czytamy je tak, jakby się działy dziś. Motywem spajającym tom opowiadań jest ukazana na wiele sposobów kwestia naszego niełatwego stosunku do prawdy.
Dom kłamczuchów
Czerwony fotel
Amalia
Siostry
Szach-mat. Z dziennika guwernera
Zmory
Mój przyjaciel Serb
Kapłan
Czeski trębacz
Szuler
Biały pułkownik
Sufler
Dzwoneczek
Brzydka panna
Igła
Melodia
Orfeum
Dwa światy
Samcy
Nieśmiertelna żona
Gipsowy anioł
Serce
Łaźnia
Tailor for gentlemen
Złodziej kolejowy
Péter
Miklóska
Pasibrzuch
Karp
Zadanie domowe
Znaleźne
Fánika
Omelette à Woburn
Margitka
Szakale
W aptece
Arisztid Chmell
Smok
Świadek
Zniknięcie Kálmána Kernela
Zgadywanka
Kłamstwa
Esti dowiaduje się o zgonie
Leczenie lekarza
Esti i śmierć
Koniec świata
Ostatni odczyt
Srebrny medalik
Juliska
Chiński wazon
Teresa Worowska, Niezwykły świat zwykłych ludzi
Przypisy