Teatr świata – świat teatru. Felietony 2016–2017 / Krzysztof Orzechowski

Recenzja Wacława Krupińskiego w „Dzienniku Polskim”

„Od dawna czytam felietony Krzysztofa Orzechowskiego z wielką uwagą. Teraz, zebrane w jeden tom, brzmią jeszcze inaczej. Widać, że jest w nich i zapis otaczającego nas świata, i osobliwa empatia kogoś, kto widział i przeżył wiele. Pisane są na dodatek z tak niemodną dziś elegancją, którą bardzo lubię i cenię. Książka dla ludzi myślących i – wrażliwych”.

Józef „Żuk” Opalski

„Felietony Krzysztofa Orzechowskiego pisane są z miłości do teatru. Autor porusza tematy bardzo różne – czy będą to np. zwyczaje świąteczne, czy los osób niepełnosprawnych – lecz zawsze rozpatruje je w aspekcie sztuki teatralnej. Czerpiąc z wieloletniego doświadczenia, stawia pytania zasadnicze, trudne, nieraz mówi ostro, ale zawsze życzliwie – z troską o dziedzinę sztuki, której poświęcił życie”.

Zofia Gołubiew

„Krzysztof Orzechowski zna teatr od tylu podszewek, że każdy jego tekst odsłania kulisy jakiegoś zwykle słabo dostrzeganego problemu. Równocześnie Orzechowski nie jest fundamentalistą, teoretykiem, zwolennikiem jedynej słusznej estetyki. Reaguje spontanicznie: jeśli coś go zachwyca – to zachwyca, jeśli irytuje – to irytuje. Jego felietony to felietony praktyka, który szuka źródeł awarii i pomyłek, ale z radością wita sukcesy i udane spektakle. Książka dla tych, którzy lubią myśleć o teatrze jako o wielu zwierciadłach, w których przegląda się świat”.

Maciej Wojtyszko

„Książka Krzysztofa Orzechowskiego to niezwykła wyprawa nie tylko w cenną i godną utrwalenia przeszłość teatru, ale także w jego równie ważną aktualność. To właśnie z połączenia tych dwóch czasów – minionego i dzisiejszego – rodzi się głęboki sens zapisanych tu przemyśleń”.

Anna Burzyńska

Od Autora
Teatr świata – świat teatru
Pomieszanie z poplątaniem
To idzie młodość!
Co z tymi elitami?
Niezmierzone pokłady talentu(ów)
Warto umieć czytać
Potęga słowa
Taki sobie postmodernistyczny żarcik
Evviva l’arte!
O Wyspiańskim – ku przestrodze
Pokój ludziom dobrej woli
Plastikowi ludzie, plastikowy teatr...
Teatr rodzi się w rozmowach
Beczka śmiechu
„I bogactwa często giną, lecz nauki nie przeminą”
Przekraczanie granic
Czarna dziura Peerelu
Wesołe smutne święto
Pro memoria
Teatr śmierci i zmartwychwstania
Komu potrzebna jest terapia?
Warszawskie rozmaitości
Notatki z mojego ogródka
Felieton (prawie) wakacyjny
Próba podsumowania